Crimineel slim

Soms ben ik wel eens een beetje jaloers. Mag eigenlijk niet, want het is natuurlijk niet gepast om jaloers te zijn op criminele slimheid. Maar toch, als ik de verhalen hoor en lees dan verbaas ik me soms over de vernuftigheid, het gebruik van technologische hulpmiddelen en het opgebouwde netwerk van sommige organisaties die zich bezig houden of hielden met duistere praktijken.

Niet alleen duistere praktijken trouwens. Tegenwoordig zijn er steeds meer legitieme bedrijven die zich bezig houden met criminele slimheid vind ik. Door het verzamelen van data en het gebruik van A.I. kennen ze precies de zwakke plekken van hun “doelgroep”. Ze spelen er dusdanig op in dat de mensen gaan denken dat dat wat zij verkopen een eerste levensbehoefte is waar je zwaar voor moet betalen. Onder het mom van “we maken de wereld een stukje beter en mooier” is er in de praktijk niemand beter van geworden behalve zij zelf.

geplaatst in Sport door Procent
op 27 maart 2024

Mij niet gezien

Het is niet mijn wereld. Ik keur elke vorm van criminaliteit af en ben er ook helemaal niet geschikt voor. In welke vorm dan ook. Ooit, lang geleden, is mij via via wel eens gevraagd of ik eventueel interesse zou hebben om op een huis te passen. Ik zou de vriendelijke nieuwe buurman zijn, terwijl achter de rolluiken van alles geproduceerd zou worden. Gratis huis en geld toe. Win win zou je bijna zeggen.

Alleen van het idee al heb ik drie nachten niet kunnen slapen toen. Wat meteen wel duidelijk maakte dat mijn persoonlijkheid en karakter absoluut niet geschikt waren om zich in die kringen te gaan begeven. Ook heb ik toen ik jong was eens een dag meegelopen met een bedrijfje dat in Duitsland gevestigd was. Ze noemden zichzelf beleggingskantoor en ik had gesolliciteerd als broker.

Parkeerterreintje vol Porsches

In de praktijk was het net Wolf of Wall Street. Het interesseerde ze geen bal of hun klanten nu geld verdienden of grote verliezen leden. Zo lang ze maar transacties deden, dan stroomde bij het bureautje het geld binnen. Een parkeerterreintje vol Porsches was daar het bewijs van. Verdiend met het oplichten van hardwerkende middenstanders. Zij waren er trots op. Ik was er ziek van.

Iedereen heeft zijn zwakke plek

Een ander voorbeeld van wat ik van redelijk dichtbij heb meegemaakt was dat van een zakenman die langzaam in de val werd gelokt. Geheime afspraken in Brussel, Zurich en Amsterdam. Hij betaalde de kosten voor de hotels, de diners en gaf voorschotten aan de organisatie. Stapels zogenaamde geheime documenten werden overhandigd en hij werd uitgedaagd op zijn capaciteiten, zijn kennis.

Na een paar jaar aaien, paaien en geheimhouding was hij alles kwijt. Het luxe appartement was een hokje drie hoog achter geworden en zijn aow de enige inkomstenbron. Met open ogen en zijn volle verstand was hij er in getrapt. Ze hadden precies zijn zwakke plek weten te vinden. En bij hem was het gretigheid. Hij had al zo veel maar wilde meer meer meer. Uiteindelijk was het niks meer.

Slim, sluw, rücksichtsloos

Iemand moet het plan bedacht hebben en geregeld hebben dat er huizen beschikbaar zouden zijn voor de productie van illegale zaken. Iemand moet op het idee zijn gekomen om in Duitsland een beleggingskantoortje te openen met als enige doel oplichting. Een kantoor als een echt bedrijf, met telefooncentrales, secretaresses, een boekhouding en een rechtsvorm.

Iemand moet het plan bedacht hebben om de zwakke plek te zoeken bij die ene zakenman. Een heel scenario in elkaar knutselen inclusief stromannen, etentjes, stapels documenten. Deels waarheden en veel geloofwaardige onzin. De bedenkers van al die plannen moeten daar enorm veel tijd en energie aan besteed hebben. Buiten dat moeten ze in het proces heel veel beslissingen hebben genomen die moesten leiden naar dat ene doel. Geld verdienen over de rug van de zwakkeren.

Jaloers op iets wat je niet hebt

Mijn lichte jaloezie zit hem niet in het verdiende geld of de praktijken zelf, maar in de slimheid, sluwheid en geslepenheid van deze mensen. Misschien ook wel in het stukje gebrek aan geweten wat je volgens mij toch moet hebben om een dergelijke business op te zetten. En heel misschien ben ik ook wel een beetje jaloers op de egoïstische instelling die je nodig hebt. Je kunt natuurlijk alleen jaloers zijn op zaken die je zelf niet hebt, dus dat bewijst maar weer eens dat het niet mijn ding is.

Bij mij staan de neurotransmitters toch iets anders afgesteld denk ik. Als ik bij een oude dame de bankpas op zou moeten halen, zou ik waarschijnlijk binnen no time de ramen staan te zemen, stofzuigen, boodschapjes doen en vervolgens de bankpas vergeten. Als ik de plaatselijke slager zou moeten bellen om hem te verleiden zijn oudedagsvoorziening te beleggen in waardeloze aandelen zou ik waarschijnlijk een lang en goed gesprek hebben over echte worst en vleesvervangers en hem vervolgens toefluisteren nooit, maar dan ook nooit te beleggen in waardeloze aandelen. En als ik op “een huis” zou passen als vriendelijke buurman, zou ik waarschijnlijk na twee weken al vol trots aan de nieuwsgierige buren de vernuftige installatie showen waarmee geproduceerd wordt achter het rolluik.

Gisteren ben ik wel stiekem tegen het verkeer in gereden, omdat ik anders ver moest omrijden. Dat dan weer wel.