Zou het me lukken om in het vliegtuig, opgekropt op mijn economy zetel, een heuse column te typen? We zijn net opgestegen en deze eerste zin had ik al na 10 minuten klaar. Het vooruitzicht is dus prima. De landing is de deadline, we gaan het zien.
Zoiets was het (eigenlijk is het Edsilia Rombley, maar je begrijpt wat ik bedoel). Haar zoete klanken zouden ons gaan betoveren op deze bijzondere avond. Weet je wat; we doen er speciaal voor jou, omdat we toevallig jouw e-mail adres tegen kwamen, gratis entree en een gratis drankje bij. Wacht, je mag ook gratis mee doen aan de tombola en één of ander bingo-achtig spel. Maak kans op geweldige prijzen.
Bij het lezen van deze e-mail rolden de tranen bijna over mijn wangen bij de gedachte dat er zo veel gratis geluk op mijn lag te wachten. Na mijn gewonnen peperkoek bij het Rad van Fortuin in 1977 had ik geen noemenswaardige hoofdprijs meer in ontvangst mogen nemen bij welke tombola of bingo dan ook. Het werd wel eens tijd om mijn prijzengeschiedenis te gaan herschrijven.
"Feest in het HC, wie gaat er mee?" zo luidde mijn appje. De enige twee ontvangers, zoon en dochter, reageerden meteen enthousiast. Ook zij kregen na aanmelding het complete gelukspakket volledig gratis in QR-code-vorm op hun telefoon geplempt. De stoute schoenen aan, die stonden mij overigens best goed, en een keurig afgepast bescheiden contant budget in de kontzak. Het is feest in het Holland Casino en ik doe mee.
Zonder problemen overleefden we de QR-security bij de entree en de jassen hingen ook keurig netjes aan het haakje. Uiteindelijk waren we met zijn vieren. Zo kwam het dat er acht ogen vol spanning keken naar de eerste inzetten van 20 cent deze avond.
Zowaar viel er vrij snel al een bonus pel te noteren, zou het een teken zijn, en gulzig werden de drie euro en tien cent pure dikke winst in ontvangst genomen. Meteen de inzet verhoogd naar 40 cent per draai uiteraard. We waren er ten slotte niet om vliegen te vangen maar om keiharde knaken te verzamelen.
Na een tijdje wilde er een paar een verdieping lager hun geluk proberen. Edsilia liet nog op zich wachten, dus het kon wel even. Mijn inzet was inmiddels verhoogd naar zestig cent. Niet omdat ik al zo veel winst en/of geluk had gehad.
Nee, de verhoging hield gewoon gelijke tred met mijn toenemend verlies van realiteitszin. Dat is mijn standaard reactie naarmate ik langer met mijn vinger de play knop beroer. Vooral in zo'n, volledig juist op dat verlies van realiteit ingerichte, omgeving.
De andere drie waren ook ieder hun eigen gang gegaan inmiddels, dus van enige sociale controle was ook geen sprake meer. Maar de rollen waren mij gunstig gezind, dus ik kon zo rond quitte blijven doorspelen.
Een schitterende prijs van vier-en-twintig euro deed mijn gokkast acteren alsof hij mij net een life changing jackpot had aangeboden. "Jackpot", zei ik dan ook half mompelend, helemaal cynisch.
Mijn gokkast-buurman ontging mijn cynisme niet. Het was voor hem de aanleiding om het verhaal van zijn avond tot nu toe te vertellen. Hij had wel een flinke jackpot gewonnen zei hij zonder enige vorm van cynisme. Hij keek er zelfs een beetje beduusd bij. Toen hij mijn vragende blik ontdekte, ja het lukte om heel even mijn aandacht van de rollende rollen af te houden, liet hij mij een screenshot zien van het bedrag dat hij had gewonnen.
11K. Met €1,60 inzet. Hij had zijn buurman nodig gehad om hem uit te leggen hoe het bonusspel werkte met die treintjes en zo. Het was dit keer wel een hele lange goederentrein geweest en die wagonnetjes kiepten zo pardoes wagonladingen vol kostbare muntjes bovenop zijn saldo. Hij was er erg blij, maar bleek tegelijkertijd een beetje ontdaan over de service van het HC.
Tijdens de procedure van het uitbetalen naar zijn bankrekening had hij nog gevraagd of hij nou gewonnen of verloren had. Ze hadden allerlei vragen gesteld, terwijl hij toch een beetje bloemen en champagne verwachte. Ik hield het maar op miscommunicatie en dat vond hij wel een goed compromis.
De andere drie waren ondertussen wel een beetje klaar met de casino spellen. Omdat ik nu eenmaal de patras familias ben, was ik ook meteen meeting point. Ook ik was er wel klaar mee en na tien tegenbeterweteninmaarikdoehettoch drukken, konden we richting huis.
Uiteraard had niemand de bingo gewonnen, was niemand ook maar in de buurt geweest van een tombola-meevaller. Het was wel een hele drukke gezellige avond. Jammer genoeg betekende dat ook dat er best lang gewacht moest worden aan de bar. Maar ach, als het gratis is, dan hebben we daar wel wat voor over. Toch?
En mevrouw Rombley dan? Die had leuk gezongen zeiden ze bij de garderobe waar de jassen nog keurig aan de haakjes hingen. Natuurlijk willen jullie dan ook nog even de resultaten zien:
% - 29,87
Speler 2. +0,33
Speler 3. -10,10
Speler 4. +19,38
Ps. Ergens boven in de wolken was ik klaar. Inmiddels veilig geland.
geplaatst in 
