De grootste rijkdom is je personeel, een uitdrukking die we vaak horen bij speeches van een CEO voor het personeel. Uiteraard is het een waarheid als een koe dat de mensen het casino maken, zo was het, zo is het en zo zal het blijven.. Of gaan we een toekomst tegemoet waar gokken volledig digitaal plaatsvindt?
Met de ervaring inmiddels van de sluiting van casino’s vanwege de pandemie én de heropening hebben we misschien de tijd gehad om ons af te vragen of er een toekomst is voor ‘casino’s zonder mensen’ of moet ik zeggen: “Gokken zonder mensen?” Ik ben erg benieuwd hoe u als betrokken lezer daar over denkt:
* Is met de corona maatregelen de gezelligheid verdwenen?
* Vindt u het deelnemen aan de levende spelen minder aantrekkelijk geworden?
* Wat stoort u aan de coronamaatregelen in de casino’s?
* Hebt u meer online gespeeld dan voor de pandemie?
* Reageer op: “Ik kan niet wáchten op toestemming van online casino’s” ..
In de tijd dat ik werkzaam was bij Holland Casino waren er regelmatig feestjes; er werd veel aan de saamhorigheid en collegialiteit gedaan. Niet alleen door samen een dagje te gaan zeilen, een partijtje te voetballen, ijshockeyen, zeskampen, paintballen, wielrennen, golfen of skiën, maar ook zangwedstrijden, sinterklaasviering, preuvenementen en concerten werden gezamenlijk beleefd. Eerder refereerde ik aan het door casino Rotterdam gesponsorde concert van de Chinese megaster Anita Mui.
Het uit de hand gelopen afscheidsfeest in het oude Rotterdam Hilton. Dit is toen aardig spectaculair geworden. De drank verhuisde niet mee, dus die moest op. De DJ werd omgekocht om langer door te draaien en onze directeur kondigde het doorgaan van het feest luidkeels aan.
Hij heeft door dat feest nog een allerlaatste schriftelijke waarschuwing gekregen van directeur Hans van Holten. Niet omdat het feest uit de hand was gelopen, maar omdat hij het casino in het Plaza een uur eerder had laten sluiten om zo die collega's in de gelegenheid te stellen ook nog even langs te komen.
Uit de verhalen die onze toenmalige directeur afgelopen weken mocht ontvangen bleek dat dit feest bij veel collega's nog goed op het netvlies stond.
23 jaar met veel plezier gewerkt!
HC Scheveningen, met trots.
Mooie, lieve en gezellige collegae ontmoet. Een aantal zijn nog steeds vrienden. Vrienden voor het leven.
Eigenlijk letterlijk en figuurlijk groot geworden binnen dit bedrijf. Het heeft mij gevormd, mij nog meer ‘streetwise' gemaakt dan ik al was.
De opleiding, mijn eerste Equipe met mijn eerste Tafelchef. De gasten, oude Haagse penoze, de Chasseurs, het belletje, de tronc, het aftikken van de dotatie in het Frans, mijn eerste blouse met strik, en mijn colbert met zwarte velours revers. Het vakkundig plaatsen van de buren en het onthouden van alle Annonces.
Maar vooral het teamwork, het volledig op elkaar afgestemd zijn, het ‘lezen en schrijven' met elkaar, taken overnemen, elkaar ruggensteun geven als we het moeilijk kregen met intimidatie, met agressie, met onrechtvaardigheid.
De borrel die we met elkaar dronken na de diensten, de evaluaties en de oeverloze fijne, soms heftige gesprekken die we voerden. De feestjes...
Dit vooral zal ik nooit vergeten.
Het saamhorigheid gevoel binnen HC, is bijna niet uit te leggen.
Een volledig andere wereld ja. Toen al, maar nu nog steeds, al zijn de tijden veranderd, logisch.
Maar ik werk er niet meer, ik heb gekozen voor een ander leven, een leven wat betekent dat ik harder moet werken voor minder geld.
Maar ik respecteer mijn collegae die er nog wel werken, ongeacht waar zij voor strijden, een nieuwe generatie, zij gaan voor hun saamhorigheid gevoel, voor hun eer, voor iets wat zij koesteren, dat is nl hun keuze.
Mijn hoop voor de toekomst is dat zij vinden wat zij zoeken, het saamhorigheid gevoel vooral houden in deze roerige tijden, zij zijn nu HC.
Wordt vervolgd
geplaatst in 
