Neymar Junior? Mbappé? Cristiano Ronaldo? Nee. Lionel Messi? Over zijn hoogtepunt heen. Benzema dan? Een goede tweede. Dan moet het Robert Lewandowski zijn. Nope, ook niet.
In alle verschillende beschouwingen en analyses hoor je deze namen veel voorbijkomen als het gaat om de beste voetballer ter wereld. In mijn ogen zijn deze spelers het allemaal niet en de speler die het wel is, daar hoor je bijna niemand over.
De beste voetballer ter wereld komt het dorpje Drongen, bij Gent. Daar is hij op 28 juni 1991 geboren. Zijn ouders noemden hem Kevin. Kevin maakte op zesjarige leeftijd zijn eerste meters op het voetbalveld bij de amateurclub uit zijn geboortedorp. Op zijn negende werd hij gescout door de jeugdscouts van profclub KAA Gent.
Op zijn veertiende vertrok Kevin uit zijn ouderlijke huis om serieus een carrière als profvoetballer na te streven. Kevin ging voetballen in de jeugdacademie van KRC Genk en werd in een gastgezin geplaatst.
De introverte Kevin kon er maar moeilijk gedijen. Na een jaar werd hij er weggestuurd. Kevin te stil, te moeilijk, te a-sociaal. Het zou Kevin zijn leven veranderen. ‘Ze willen je niet meer terug om wie je bent,' zei zijn moeder na het seizoen tegen Kevin.
Kevin wordt ondergebracht in een pension en plots is de trein vertrokken. Op het voetbalveld ontwikkelt Kevin zich goed. Hij debuteert in het tweede van KRC Genk en scoort direct vijf keer.
Twee maanden later speelt Kevin in het eerste elftal. Alles veranderde. De nobody die werd weggestuurd bij zijn gastgezin werd een topvoetballer. ‘Het is vreemd om te zien dat mensen je anders gaan behandelen en zich anders gaan gedragen als je het goed doet,’ leerde Kevin opnieuw een les.
Tussen mei 2009 en januari 2012 schittert Kevin als ruwe diamant in het shirt van KRC Genk. Hij wordt er één keer kampioen van België.
In januari 2012 meldt Chelsea zich in Belgisch Limburg voor de middenvelder. Kevin tekent een vijfjarig contract en wordt meteen terug uitgeleend aan KRC Genk. Een seizoen later speelt hij in de Duitse Bundesliga bij Werder Bremen. Geen wereldseizoen, maar ook niet slecht.
In de voorbereiding op het seizoen 2013/14 maakt Kevin best een goede indruk, maar onder trainer José Mourinho komt hij in de eerste helft van het seizoen nauwelijks aan bod. Een carrière dreigt te knakken. Kevin kiest eieren voor zijn geld en tekent in januari 2014 een vijfjarig contract bij VfL Wolfsburg.
Terug in de Bundesliga laat Kevin pas echt zien wat hij in zijn mars heeft. Regelmatig neemt hij, op zijn 24ste, zijn elftal op sleeptouw. Kevin breekt het assistrecord in de Bundesliga door in het seizoen 2014/15 maar liefst 21 eindpasses te geven. Mede dankzij een doelpunt van Kevin wint Wolfsburg de Duitse beker.
Kevin is gelukkig in Wolfsburg en Wolfsburg is gelukkig met Kevin. Toch vertrekt hij in augustus 2015 naar Manchester. Daar ontwikkelt Kevin zich tot de voetballer die hij vandaag de dag is. Onder trainer Pep Guardiola wordt Kevin nog net die paar procent beter die hem een echte wereldtopper maken.
Guardiola rouleert veel in zijn elftal, maar Kevin speelt vrijwel altijd. Kevin is de eerste naam op het bord met de opstelling. Kevin is geen primadonna op roze of oranje voetbalschoenen, hij speelt op donkerblauwe of zwarte kicksen.
Hij kan dat ook, een balletje achter het standbeen langs, maar doet het alleen als het nut heeft. Onze Kevin speelt namelijk altijd functioneel. Attractief als het kan, maar niet zonder dat het een doel heeft.
Kevin is een verbindingsspeler die oog heeft voor diepte in het veld en het gevoel in zijn voeten heeft om een beslissende pass ook zo te kunnen geven zoals hij deze bedacht heeft.
Wat Kevin echter de beste voetballer ter wereld maakt is dat Kevin in een elftal met supersterren de kwaliteit heeft om van doorslaggevend belang te zijn. Als hij scoort is het altijd de belangrijke eerste of tweede goal, nooit de vierde.
Met zijn passing en loopvermogen staat hij aan de basis van zo’n beetje ieder doelpunt dat City maakt. Hij kan het spel versnellen of vertragen met een op het oog simpele pass of juist door de bal even vast te houden. Kevin leest een wedstrijd als geen ander en heeft de kwaliteit er naar te handelen. Dat maakt hem uniek.
Dat Kevin niet zo vaak genoemd wordt in het rijtje spelers waar ik dit artikel mee begon heeft twee redenen:
De eerste reden is dat Kevin er de persoon niet naar is om in de spotlight te staan. Geen jetsetfeestjes, blingbling of een tattoo-collectie van enkele tienduizenden euro’s voor Kevin. Kevin speelt als hij niet hoeft te trainen of te spelen met City het liefst met zijn drie kinderen. Kevin praat weinig met de pers en als hij praat is hij zoals hij zelf zegt ‘bruut eerlijk’. Geen PR-praat voor Kevin.
De tweede reden doet Kevin meer pijn dan de eerste. Kevin wint niet zoveel prijzen met zijn club. Tuurlijk, Manchester City wordt bijna jaarlijks kampioen van Engeland, maar het wil maar niet lukken in de Champions League.
Met het nationale elftal van België voerde Kevin jarenlang de FIFA-wereldranglijst aan, maar op Europese en mondiale eindtoernooien lukt het maar niet om een hoofdprijs te winnen. Kevin wordt over een paar weken 31 en weet dat er niet veel kansen meer komen omdat ook teamgenoten van de gouden Belgische generatie als Thibaut Courtois, Eden Hazard, Romelu Lukaku, Axel Witsel en Dries Mertens richting de herfst van hun carrière gaan.
Kevin speelt zowel bij zijn club als bij zijn land samen met ongelooflijk getalenteerde voetballers, toont zich op en top prof binnen en buiten het veld, leest het spel met gouden ogen en diamanten voeten, maar is bovenal altijd zichzelf gebleven. Dat maakt hem voor mij de beste voetballer ter wereld. Er mag wat mij betreft maar één voetballer de gouden bal winnen: Kevin de Bruyne.
geplaatst in 
