Als we het hebben over de wereld van de detailhandel en supermarkten, dan kan je niet om Aldi heen. Deze Duitse discountsupermarkt heeft de harten van miljoenen klanten veroverd met zijn no-nonsense aanpak en lage prijzen.
Maar wat is het geheim achter het succes van Aldi? Om deze vraag te beantwoorden, neem ik je mee in mijn eigen ervaringen als voormalig Aldi-medewerker. In dit artikel kan je lezen hoe Aldi geld verdient en waar het succes vandaan komt, ondersteund door tal van leuke verhalen uit de tijd dat ik er werkte.
Maak je klaar om een kijkje te nemen achter de schermen van één van de meest succesvolle supermarktketens ter wereld.
Aldi, een afkorting voor 'Albrecht Diskont', is een Duitse supermarktketen die in 1946 werd opgericht door de broers Karl en Theo Albrecht. De eerste Aldi-winkel opende zijn deuren in Essen, een stad in het Ruhrgebied in Duitsland. Het concept van Aldi is simpel: een beperkt assortiment van kwaliteitsproducten aanbieden tegen zeer lage prijzen.
In de jaren '50 en '60 breidde Aldi zich snel uit in Duitsland, en in 1961 werd het bedrijf opgesplitst in twee afzonderlijke entiteiten: Aldi Nord, geleid door Theo Albrecht, en Aldi Süd, onder leiding van Karl Albrecht. Beide bedrijven groeiden onafhankelijk van elkaar en ontwikkelden hun eigen winkelnetwerk, zowel nationaal als internationaal.
Aldi zette zijn expansie voort in Europa en daarbuiten, met de opening van zijn eerste winkel in Nederland in 1973, gevolgd door België, Denemarken en Frankrijk. Tegenwoordig is Aldi aanwezig in meer dan 20 landen over de hele wereld, met duizenden winkels die trouw blijven aan het oorspronkelijke concept: goede kwaliteit aanbieden tegen lage prijzen in een no-nonsense winkelomgeving.
Voor mijn tijd bij Aldi had ik een paar krantenwijken gehad. Ik bezorgde de zondagskrant op de fiets in een wijk die net iets meer opleverde dan de gemiddelde wijk. Het was wel ver fietsen, zo'n 15 kilometer door weer en wind, maar het hogere salaris sprak me wel aan.
Toen hoorde ik over het rondbrengen van ochtendkranten. Dat verdiende helemaal goed! Mijn ouders waren er niet zo blij mee, maar uiteindelijk lieten ze me gaan. Elke ochtend stond ik om 5 uur klaar. Ik vond het wel leuk en was vooral blij met mijn groeiende banksaldo.
Op school ging het echter minder goed. Mijn ouders gaven mijn krantenwijk de schuld, maar ik wist wel beter. Ik had gewoon geen zin om te leren. Ik had leukere dingen te doen, zoals uitgaan.
Ik moest stoppen met mijn krantenwijk en mijn moeder vertelde me over een vacature bij Aldi. De winkel waar je je voor moest schamen als je er kwam. Een winkel voor alleen plebs en een paar yuppen. Ik was er nog nooit binnen geweest, maar ik durfde het aan en solliciteerde als 16-jarige knul. Ik kon een week later beginnen.
Ik heb de medewerkers leren kennen als trotse mensen. De meesten van hen werkten er al langere tijd. Je kon er namelijk goed verdienen, beter dan bij de concurrentie. Bonussen werden gegeven bovenop het bovengemiddelde salaris. Dit salaris moest men ook wel bieden, omdat het niet gemakkelijk was om bij Aldi mee te draaien.
In die tijd waren er namelijk nog geen scankassa's. Alle producten hadden een code, een code van drie cijfers. Alle ongeveer 600 producten hadden zo'n code en die moest je allemaal kennen. Ik niet, ik was (in eerste instantie) meer van de schoonmaak en het entertainment.
Medewerkers moesten intern opgeleid worden in Ommen. Zes weken lang moesten ze stampen. Grote bakken met kaartjes werden voor je neus gezet, met op elk kaartje een bijbehorend nummer. En dan was het de kunst om ze allemaal te onthouden.
Scankassa's waren te duur, bovendien verwerkten deze PLU-kassa's de afhandeling aan de kassa veel sneller. Dit was uiteraard afhankelijk van de snelheid van de desbetreffende medewerker.
Wekelijks moest er een test worden afgenomen. Een test bestond uit tientallen producten die door hogerhand werden aangereikt. Dit moest foutloos gebeuren. Je kreeg een paar kansen. Als je niet voldeed aan hun maatstaven, dan werd je eruitgezet.
De kassa was voorzien van een rekenprogramma, waarmee je precies kon zien hoe snel je producten achter de kassa aansloeg. Als je die snelheid niet haalde, kreeg je een stevige waarschuwing.
Ik begon onderaan bij Aldi, maar kreeg na een paar jaar de vraag of ik ook achter de kassa wilde werken. De filiaalmanager zei: "Je krijgt €2,50 per uur meer als je achter de kassa werkt. Als je slim bent, leer je de PLU-codes al voordat Aldi scan-kassa's implementeert. Als je pas achter de kassa gaat werken wanneer deze scan-kassa's er zijn, dan krijg je die verhoging niet." Ik liet het me geen tweede keer vertellen, dus stampte ik na schooltijd die nummers in mijn hoofd.
Ik bleek er goed in te zijn. Ik doorstond alle testen en draaide een proef. Ik kon aan de slag als kassamedewerker. Vol trots nam ik telkens plaats achter de kassa. Ik vond het geweldig dat ik als jonge jongen tussen de oudere medewerkers zat en alles aansloeg. Ik maakte er dan ook een sport van om zo snel mogelijk alles aan te slaan.
Ik kon op mijn hoogtepunt ongeveer 2500 artikelen per uur aanslaan, dat is ongeveer 40 artikelen per minuut. Ik leerde de kneepjes van het vak. Zo werd ons opgedragen om klanten hun boodschappen even verderop in te laten pakken, niet bij de kassa.
Ik zag ook dat sommige collega's boodschappen in de winkelwagentjes gooiden om de snelheid erin te houden. Er was een interne strijd tussen de collega's en je wilde het management tevreden houden. Alles draaide om efficiëntie.
Zelf ontwikkelde ik een eigen strategie om mijn kassa-aanslagen wat te versnellen. Zo kon je met een soort 'duplicaat-knop' meerdere dezelfde producten achter elkaar op de bon zetten. Dit zorgde voor een snellere kassatijd. Maar de filiaalmanager kwam erachter en verzocht mij dit anders te doen omdat ik de boel manipuleerde. Uiteraard volgde ik zijn bevelen op.
Hij hield overigens alles in de gaten vanuit zijn glazen hokje bij de kassa met geblindeerd glas. Je kon niet naar binnen kijken, maar hij kon zijn medewerkers en klanten wel goed in de gaten houden.
Vanuit datzelfde hokje betrapte hij eens een winkeldief en hij nam zelf het initiatief om de dief staande te houden. Hij sommeerde hem alles uit zijn zakken te halen. De politie werd er niet bij gehaald. Stel je eens voor dat we slechte publiciteit zouden krijgen. Aldi wilde zijn naam hoog houden en niets te maken hebben met media of wat dan ook.
Het personeel werd aan alle kanten gecontroleerd. Ons werd opgedragen om tassencontroles uit te voeren bij klanten. Daarnaast moesten we klanten vragen om kratjes en andere zaken uit hun winkelwagen te tillen.
We wisten namelijk dat er regelmatig mystery shoppers onze winkel bezochten. Deze shoppers kregen een lijst met producten die ze moesten kopen en trokken de trukendoos open om te kijken of we alles in de gaten hielden. Bovendien werd gecontroleerd of alles op de bon klopte. Tot zoverre de kassa-perikelen.
Het beperkte assortiment van Aldi is een van de belangrijkste factoren die bijdragen aan hun succes. Door zich te concentreren op een select aantal producten kan Aldi efficiënter werken en kosten besparen. Dit leidt tot lagere prijzen voor de klant, zonder concessies te doen aan de kwaliteit.
Een belangrijk aspect zijn de huismerken. Door voornamelijk eigen merkproducten aan te bieden, kan Aldi rechtstreeks onderhandelen met leveranciers en betere prijzen bedingen. Dit resulteert in een gunstige prijs-kwaliteitverhouding voor de klant.
Efficiëntie speelt ook een grote rol bij de verpakking van producten. Door overtollige lucht uit verpakkingen te halen, wordt het volume van de verpakking verminderd. Dit levert niet alleen een besparing op verpakkingsmateriaal op, maar zorgt er ook voor dat er meer producten in een vrachtwagen passen, waardoor transportkosten verder worden verlaagd.
Het magazijn van Aldi is zo ingericht dat het de efficiëntie van het hele proces bevordert. Producten worden opgeslagen in dozen en kratten, waardoor ze snel en zonder al te veel extra handelingen kunnen worden verplaatst. Deze manier van opslag zorgt ervoor dat het magazijn overzichtelijk blijft en dat producten gemakkelijk te vinden zijn.
De efficiënte aanpak van Aldi is ook zichtbaar op de winkelvloer. Doordat producten in dozen worden geleverd, kunnen ze eenvoudig op pallets de winkel in worden gereden.
Dit bespaart tijd en personeelskosten, omdat medewerkers de producten niet één voor één uit hoeven te pakken en in de schappen hoeven te leggen. Bovendien vermindert deze aanpak de kans op beschadiging van producten tijdens het verplaatsen. Al ging dit laatste nog wel eens fout.
Ik leerde hoe ik om moest gaan met de elektrische palletwagen. Je kon er makkelijk gas mee geven, maar soms leek het net wat gevoeliger, waardoor de palletwagen vooruit schoot.
Op een zeker dag moest ik een pallet vol blikken Schultenbrau de winkel inrijden. Dit kwam vrij nauwkeurig omdat er maar weinig ruimte was aan weerszijden van de plek waar de pallet moest komen te staan.
Wanneer ik dan net iets te enthousiast probeerde te parkeren, kwam het weleens voor dat ik de andere pallet raakte. Het gevolg was dat een deel van de blikken Schultenbrau op de grond viel. De winkel rook dan een tijdje naar bier.
Dit was nog niet zo erg als het laten vallen van een doosje met haring op zuur, dat was zo'n beetje het ergste wat er kon gebeuren.
Op die momenten haalde ik de dweilmachine tevoorschijn. Helaas rook het daarna niet veel beter, aangezien die machine naar rotte eieren stonk. Het management weigerde die machine te vervangen voor een nieuw exemplaar, want dat kostte geld. Jaren later stond er ineens een nieuwe machine. Ik was zo blij als een kind.
Door de jaren heen opende Aldi het ene na het andere filiaal, waardoor hun marktaandeel aanzienlijk vergrootte.
Er waren echter enkele gevallen waarin Aldi het randje opzocht om kosten te besparen en hun marktpositie te versterken. Zo raakte Aldi verwikkeld in juridische kwesties omtrent het verkrijgen van vergunningen voor het openen van nieuwe filialen.
In sommige gevallen zou Aldi bijvoorbeeld met lokale overheden hebben onderhandeld over de voorwaarden van de vergunningen, wat ertoe leidde dat ze uiteindelijk gunstigere voorwaarden kregen dan hun concurrenten.
In andere gevallen zouden ze bouwprojecten zijn gestart voordat de vereiste vergunningen volledig rond waren, waardoor ze mogelijk boetes of juridische sancties riskeerden.
Bij het kiezen van locaties voor nieuwe filialen werd goed gelet op de kosten. Vaak koos Aldi voor locaties aan de rand van stedelijke gebieden, waar de grondprijzen lager zijn dan in het stadscentrum. Hierdoor waren de investeringen in nieuwe filialen relatief laag, wat uiteindelijk resulteerde in lagere kosten voor de klant.
Bij het ontwerp van de panden stond efficiëntie eveneens centraal. De winkels hebben vaak een eenvoudige en functionele indeling, met weinig decoratie en een beperkt aantal gangpaden. Dit zorgt voor lagere bouw- en onderhoudskosten en maakt het mogelijk om het winkeloppervlak optimaal te benutten. Bovendien zijn de panden vaak energiezuinig, wat bijdraagt aan lagere operationele kosten en een beter milieu.
Ook op het gebied van technologie streeft Aldi naar kostenbesparing en efficiëntie. Zo maakte Aldi vanaf 2002 de overstap van PLU-kassa's, waarbij medewerkers de codes handmatig moesten invoeren, naar de nieuwste scankassa's die producten vanuit meerdere hoeken konden scannen.
Destijds had geen enkele andere supermarkt deze technologie. Hoewel later bleek dat scankassa's aanzienlijk langzamer waren dan het handmatig invoeren van PLU-codes, had het wel voordelen voor Aldi. Ze konden nu makkelijker en goedkoper personeel aannemen, aangezien werknemers geen codes meer hoefden te leren.
Zelf vond ik het, samen met andere collega's, jammer dat er scankassa's kwamen. De uitdaging was er niet meer en het werk was hierdoor stuk minder aantrekkelijk geworden. Sommige collega's vertrokken om die reden.
In hetzelfde jaar van de introductie van scankassa's begon Aldi ook meer A-merkproducten in hun assortiment op te nemen. Dit was een verandering in hun strategie, omdat ze zich voorheen voornamelijk richtten op voordelige huismerkproducten.
Voordat er A-merkproducten in het assortiment van Aldi werden opgenomen, waren er al geruchten over de herkomst van sommige Aldi-producten. Zo werd bijvoorbeeld beweerd dat hun pindakaas in dezelfde fabriek werd gemaakt als die van Calvé en dat hun toiletpapier afkomstig was van Page. Het idee was dat de huismerkproducten van Aldi qua kwaliteit vergelijkbaar waren met die van bekende merken, maar dan tegen een lagere prijs.
Door meer A-merken in hun assortiment op te nemen, heeft Aldi een breder publiek aangetrokken. Klanten die eerder twijfelden over de kwaliteit van Aldi's huismerkproducten, voelden zich nu meer op hun gemak met de aanwezigheid van bekende merken in de schappen.
Tegelijkertijd bleef Aldi zich inzetten om de prijzen laag te houden en efficiëntie in hun winkels en supply chain te waarborgen, wat hen in staat stelde om concurrerend te blijven in de supermarktbranche.
In de jaren dat ik voor de Aldi werkte, was ik een trotse man. Ik volgde alles op de voet en was trots wanneer een Aldi-product als beste uit de test kwam. Ik stond in mijn werkzame jaren bekend als Mr. Aldi, zoals TheGreatOne Mr. Onetime is voor Onetime.
Ik maakte er bij de Aldi altijd een feestje van, ondanks de bijzondere bedrijfscultuur die heerste. Op mijn laatste dag stonden rijen dik klanten opgesteld om mij succes te wensen met mijn verdere carrière. De winkel was versierd en klanten gaven cadeaus.
Sociale vaardigheden
Een van de klanten gaf mij een boek over de kracht van sociale intelligentie en vertelde dat ik iets moest doen met mijn sociale vaardigheden. Zo geschiedde.
Ik ging als barman aan het werk, bakte friet voor mensen, begeleidde dementerende ouderen en kwam uiteindelijk in het casino terecht waar ik jarenlang als casinomedewerker werkte en inspiratie opdeed voor mijn latere carrière. Mijn bedrijf Gallant & More was de kers op de taart: het verzorgen van feesten bij mensen thuis.
Inmiddels bestaat die dienstverlening niet meer en richt ik mij sinds enkele jaren volledig op websites, waarbij Onetime een bepalende rol speelt in mijn leven. Onetime is, net als Aldi, een zeer bijzondere organisatie. En ik... ik heb nog maar weinig contact met mensen en werk lekker vanuit huis. Heerlijk rustig. En de Aldi...? Die blijkt helemaal niet meer zo goedkoop te zijn.
Waar doe jij jouw boodschappen en waarom? Laat het ons weten via het forum