Kort na het bericht van overlijden van Aad had ik contact met zoon Aad junior, met als onderwerp het verzoek dat ik een paar maanden geleden aan Aad senior had gedaan om z’n herinneringen aan Holland Casino te beschrijven.
Mijn verzoek: ‘Aad, zou het aardig vinden om je casino carrière te beschrijven? Mijn columns worden niet alleen gelezen door onze (oud) collegae, maar vooral ook door de rest van geïnteresseerden in de kansspelwereld. Laat me even weten of je iets kunt maken.'
Het antwoord van Aad sr. op 6 augustus 2020:
We spraken af dat Aad junior een paar vragen zou beantwoorden, na z’n mail aan mij:
Beste André,
Met groot plezier ontvang ik uw vragen. Mijn vader en ik waren één. Hij wist alles van mij en ik van hem. Wat hij plaatste op Facebook was maar een fractie van onze relatie samen.
Het zou prachtig zijn als er nog een bericht over mijn vader zou kunnen komen.
Alle goeds gewenst,
Aad jr.
De antwoorden heb ik verwerkt tot dit in memoriam, een extra column voor een casinoman in hart en nieren, die zelf te bescheiden was om in de spotlights te staan.
Kun je iets vertellen over de tijd vóór Aad solliciteerde bij de ‘Nationale Stichting Casinospelen?
Na rechten te hebben gestudeerd aan de Universiteit van Leiden is mijn vader tijdelijk naar de Verenigde Staten gegaan om een cursus te volgen over vitaminen en mineralen aan het Linus Pauling Instituut. Hij is altijd gefascineerd geweest door de geneeskunde en in die tijd was dit onderwerp “upcoming”.
In plaats van hier zich verder in te specialiseren besloot hij om verschillende banen te nemen om geld te verdienen, aangezien dat de prioriteit was op dat moment. Zijn succesvolste baan voor het casino was in de boekenhandel. Binnen een mum van tijd werd hij baas van meerdere plaatselijke boekhandels in de regio Den Haag, omdat hij in staat was om de omzet explosief te laten groeien in een korte tijd.
Mijn vader kon vanaf jongs af aan namelijk zeer goed met mensen, en dus ook met klanten, omgaan.
Na zijn tijd bij de boekhandel is hij gaan werken in het Kurhaus, omdat hij een nieuwe uitdaging wilde. Hij vond het verschrikkelijk om in een keurslijf gedrukt te worden zoals bij de boekhandels het geval was. Terwijl hij bij het Kurhaus werkzaam was, kreeg hij, zoals hij later zelf altijd zei, één van de drie gouden kansen die hij in zijn leven zou gaan krijgen, namelijk instappen bij Holland Casino.
Hij behoorde tot de eerste lichting en zijn taak was om met toentertijd een kleine groep mensen casino’s in Nederland op te gaan zetten. Het grootste gedeelte van zijn carrière heeft hij zich gefocust op casino’s Scheveningen, Zandvoort en Rotterdam. In de tussentijd is hij ook veel uitgezonden geweest naar het buitenland. Zijn mooiste ervaringen waren in Oostenrijk, La Manga del Mar Menor, maar bovenal Tenerife. Van deze buitenlandse reizen heb ik ook de meeste foto’s.
Aad kreeg z’n opleiding in Haarlem voor de eerste cursus croupiers. Zijn daar anekdotes van te vertellen (over de Oostenrijkse instructeurs, de verstandhoudingen tussen collega’s, de stage in Kleinwalzertal)?
Mijn vader heeft met groot plezier gesproken over zijn tijd in Oostenrijk, waarbij hij mij ook enkele foto’s van de groep heeft laten zien. Het verhaal dat mij het meest is bijgebleven is dat hij tijdens zijn opleiding al voor zichzelf had uitgemaakt dat hij carrière wilde maken bij HC.
Tijdens de stage in Kleinwalsertal ontdekte hij dat het casinowerk hem op het lijf was geschreven. Zaalchef was zijn doel en bij de eerste cursus had hij dit reeds in zijn notitieboekje geschreven. Dit werd een bijzondere traditie. In elk notitieboekje zette hij op de eerste pagina zijn einddoel om zichzelf te motiveren en na afloop te kunnen zien of hij het had waargemaakt. Een gebruik dat hij mij later aanleerde en ik trouw heb overgenomen.
Hij had een geweldige tijd met zijn collega’s en Kleinwalsertal is hem altijd bijgebleven. Ik herinner mij dat in de foto’s van deze tijd is te zien dat mijn vader altijd de groep observeerde, een typische eigenschap van hem. Mijn vader was een man met grote plannen en hij leerde mij ook om groot te dromen. Zijn bekende uitspraak was altijd “Met beide voeten op de grond kom je geen stap vooruit.”
Kun je ons meenemen in zijn eerste ervaring in de speelzaal in Zandvoort? Had Aad mooie verhalen over bijzondere gasten, excessen, extreem spel, of juist over collega's, leiding, onderlinge gein en het werk aan de tafel?
Mijn vader genoot van de veranderlijkheid van het werk in het casino. Hij zei altijd dat geen enkele dag hetzelfde was. Mijn vader was geen type voor een baan van 9 tot 5. Hij wilde spanning, sensatie en verrassingen, dat paste bij zijn karakter.
Mijn vader vertelde mij tientallen anekdotes, maar er zijn twee anekdotes die mij het meest zijn bijgebleven. Beide verhalen moet ik enigszins anonimiseren in verband met de privacy van de betrokkenen.
Er was een zeer succesvol zakenman die altijd naar HC kwam en met een groot vermogen kwam gokken. Hij kwam altijd zeer correct mijn vader begroeten en zag eruit als een keurige man. Echter, voor de gezelligheid nam hij elke keer een andere dame mee terwijl hij was getrouwd en zijn vrouw thuiszat. Daarnaast vergokte hij tussendoor het gehele opgebouwde vermogen van zijn familiebedrijf, maar dat terzijde.
Mijn vader observeerde dit en dit had de zakenman door. Toen nodigde hij mijn vader uit voor een gesprek en bood de zakenman aan om hem een “extraatje” te geven als hij zij mond zou houden tegen zijn vrouw. Mijn vader heeft toen gezegd dat hij een hekel had aan twee soorten mensen: verklikkers en leugenaars. De zakenman droop af, maar wist voldoende.
Een tweede anekdote ging over mevrouw X, een keurige vrouw, netjes gekleed en uitermate welgemanierd. Ze kwam regelmatig en groette mijn vader altijd. Op een dag wordt mijn vader geroepen. Iemand had zijn behoefte gedaan midden in de zaal. De hele zaal stond perplex.
Mijn vader ging gelijk op onderzoek uit en wat bleek, u voelt het misschien al aankomen, diezelfde vrouw was dermate opgegaan in het spel dat ze is gebukt met haar lange rok en midden in de zaal haar behoefte heeft gedaan. Ze wilde namelijk geen tijd verliezen en het spel verlaten. Mevrouw is toen gepakt en uit het casino gezet.
Toen mijn vader mij deze anekdote vertelde zei hij dat zelfs als je een iemand denkt te kennen, je er dan alsnog volledig naast zitten. Hij leerde mij later dat er een relatie zat tussen dat soort mensen en de genoemde gebeurtenissen. Ik citeer: “Hoe groter de geest, hoe groter het beest.”
Mijn vader beschreef dat zijn eerste jaren bij het casino hem enorm veel hebben geleerd over de mens. Hij was geïntrigeerd door de mens als fenomeen en het werk leerde hem elke dag iets nieuws. Zijn mensenkennis is met de jaren gegroeid en dat was voornamelijk te danken aan zijn ervaringen uit het casino.
De basis voor z’n grote voorkeur voor de Spaanse taal werd gelegd tijdens de stages, zijn daar specifieke momenten geweest die hij met je deelde?
Vanaf het eerste moment dat mijn vader Spanje had betreden was hij gefascineerd door het land, de mensen en de taal. Mijn vader zou later in zijn leven nog tientallen keren terugkomen. Hij was betoverd door de plaats Peñíscola. Daar zou hij later in zijn leven 20 jaar lang elke zomer terugkomen. Hij had deze plek ontdekt toen hij aan de oostkust van Spanje aan het werk was.
Spanje paste perfect bij mijn vaders wensen. Het was een land met een ontspannen sfeer waar mensen genoten van iedere dag. Hetgeen vaak haaks stond met het leven in Nederland. In Spanje mochten ze mijn vader dan ook gelijk.
Mijn vader zei altijd dat hij naar Spanje ging om goed te kunnen ontspannen en dat hij nergens anders dat op eenzelfde wijze kon doen. Hij was daarom vol lof over zijn tijd in Tenerife en La Manga. Hij noemde zijn tijd in Tenerife zelfs de mooiste tijd uit zijn casino loopbaan.
Valkenbrug startte, er kwam veel nieuw personeel, Aad ging als eerste Nederlander leidinggeven. Hoe beleefde hij die momenten?
Valkenburg heeft mij vader geleerd om te werken met verschillende nationaliteiten en culturen. Hij genoot al direct van het leidinggeven en het begeleiden van een team. Ik herinner mij dat mijn vader in die tijd zichzelf in specifieke culturen heeft moeten verdiepen om individuele strategieën te bedenken om bepaalde werknemers beter te motiveren en te corrigeren. Hij genoot van deze uitdaging en hij heeft dit als een heel positieve periode ervaren.
Vervolgens Scheveningen, met spannende fraudes. Aad was verdacht, maar later volkomen van blaam gezuiverd.
Ondanks de roerige tijden heeft mijn vader genoten van zijn tijd in Scheveningen. Mijn vader zei altijd tegen mij dat hij in die tijd alles maar ook alles op zijn werk noteerde en doorgaf als er iets miste. De spanning omtrent de fraudes zorgde voor een gespannen werksfeer, maar hij probeerde een strakke lijn te hanteren om rust te creëren.
De les die hij mij leerde uit deze periode was als volgt: “zelfs een asbakje kan je niet naar huis meenemen, want je moet altijd je naam schoon houden op het werk. Je werkt om je privéleven te financieren en dat mag je nooit in gevaar brengen.”
Ik herinner me dat hij zaalchef werd, en verkozen tot lid van de ondernemingsraad met grote meerderheid van stemmen. Wat vertelde hij je over die periode?
Zijn promotie tot zaalchef was een hoogtepunt op het gebied van zijn persoonlijke carrièreontwikkeling. Mijn vader was erg blij met zijn functie en ging hier volledig op in. Het was een langgekoesterde wens en hij vervulde de functie met volledige toewijding.
Fred Kok heeft mij over deze periode geschreven: “Ik heb Aad leren kennen, met name in de Scheveningen-periode, als een altijd vrolijke man met een grote dosis humor. Een voorbeeld voor menig manager, die op een geweldige en charmante wijze mensen kon corrigeren.”
Waar anderen verder ‘groeiden’ bleef Aad zaalchef, ook bij opening Rotterdam in 1985. Had dat met zijn gezondheid te maken? Wat vertelde hij over de periode in Hilton Rotterdam? Ik herinner me die tijd als hilarisch, het was feest. Elke dag, gasten en personeel liepen weg met Aad. Vanaf de dagen vóór opening Hilton tot opening Plaza was het werken écht een feest.
Ik herinner mij dat mijn vader zeer gelukkig was met zijn functie als zaalchef. Hij sprak met passie over zijn periode in Rotterdam en in het bijzonder het Hilton. Ik kan uw opmerking “Ik herinner me die tijd als hilarisch, het was feest. Elke dag, gasten en personeel liepen weg met Aad. Vanaf de dagen vóór opening Hilton tot opening Plaza was het werken écht een feest” volledig onderschrijven.
Mijn vader vertelde precies hetzelfde. De periode in Hilton heeft mijn vader ook gevormd in zijn mening over de huidige casino’s die afwijken van hoe het in die tijd was. Voor mijn vader moest een casino een ervaring zijn met spektakel in de zaal, niet een ruimte vol met kermisautomaten.
De overgang van Scheveningen naar Rotterdam ging, echter, niet vlekkeloos. Ik moet hiervoor refereren aan wat Rens Veenhuis mij stuurde: “Aad was voor velen een boei in een woelige zee in de beginjaren van HC Scheveningen. Daar waar iedereen gek werd gemaakt door de buitenlandse bedrijfsleiding, stond hij de mensen bij en motiveerde hij hun om weer door te gaan. Om zijn invloed daar te breken werd hij overgeplaatst naar Rotterdam. Daar hij heeft nooit meer zijn draai gevonden.”
Maar toen kwam de verandering, Aad werd ziek.
Wat hier in ieder geval partieel meespeelde was dat in deze periode de eerste gezondheidsproblemen van mijn vader begonnen op te spelen. Mijn vader wist toen nog niet dat de jaren erna de zwaarste uit zijn leven zouden worden en hij probeerde de klachten ook voor zichzelf te houden. Het werk moest doorgaan en hij bleef gaan. Desalniettemin, zijn gezondheidsproblemen zorgde ervoor dat hij niet zijn volledige aandacht op het casino kon behouden.
Mijn vader vond het lastig om zijn lust en zijn leven, het casino, los te laten, maar het lichaam begon af te takelen. Mijn vader zei altijd, “het werken in het casino was mijn alles, echter, de onregelmatigheid begon zijn tol te heffen.”
Om een beeld te schetsen van wat er aan zou komen en wat er al speelde in die tijd: vanaf die tijd, eind jaren tachtig, zou mijn vader 15 keer op het randje van leven en dood komen te balanceren.
Kun je meer vertellen over deze tijd? De kennismaking met je moeder, het leven in Spanje, jouw jeugd, hoe hij was als vader?
Als een goddelijke interventie zou er een moment komen waarbij mijn vader de kans kreeg om het casino los te laten en te genieten van zijn persoonlijke leven. Mijn moeder kwam in zijn leven. Mijn moeder kwam met een vriendin, die een echtgenoot had die werkte in het casino in Rotterdam, op bezoek. Die vriendin heette Janet Ockeloen. Het was liefde op het eerste gezicht.
Dit was het mooiste verhaal dat mij vader mij ooit vertelde. Mijn moeder kwam binnen en ze zag gelijk mijn vader aan het werk. Mijn moeders vriendin zei: “Dat is de chef, dat is Aad, de baas van mijn man.” Mijn moeder was teleurgesteld want hij besteedde totaal geen aandacht aan hun bezoek. Echter, 5 minuten later kwam mijn vader naar de vriendin toe en hij zei “Ik heb jouw vriendin zojuist bekeken en ik ga met haar trouwen”.
Mijn moeders vriendin viel bijna flauw, want dat paste niet bij Aad. Ze heeft zelfs haar echtgenoot moeten roepen om bij mijn vader na te gaan of ze het wel goed had verstaan.
Mijn vader liet toen een hapje en een drankje brengen samen met een briefje waarop stond “Cecilia, mi sueño”, wat betekent ‘Cecilia, mijn droom.' Dit opende de conversatie en zo begon een echt liefdesverhaal. Mijn moeder leerde mijn vader te genieten van het leven, maar bovenal leerde mijn vader dankzij mijn moeder echte liefde kennen.
Deze verandering was precies wat mijn vader nodig had. Hij vroeg gelijk aan HR hoeveel dagen hij verlof op kon nemen en wat bleek, hij had zo hard gewerkt dat hij een hele lijst aan vrije dagen had staan. Dit gaf hem de kans om naar Colombia te gaan en mijn moeder en haar familie te leren kennen.
Zijn ervaring in Colombia was onvergetelijk. Hij was geliefd, gerespecteerd en gewaardeerd. Echter, zoals ik hiervoor had beschreven, op de achtergrond begonnen de gezondheidsproblemen zich te ontwikkelen. Hij kwam terug uit Colombia en hij werd met spoed opgenomen in het ziekenhuis. In 1991, enkele maanden na het huwelijk in Colombia, vertelden de artsen dat ze verwachtten dat mijn vader zou komen te overlijden.
Maar ondanks dat hij in elk ziekenhuis werd opgegeven, bleef hij strijden. Een strijd die pas 30 jaar later zou eindigen en die hem de bijnaam “het medisch wonder” heeft opgeleverd.
De gezondheidsproblemen na 1991 zorgden ervoor dat mijn vader bijna niet meer in staat was om te werken en langzaam maar zeker uit het casino is gestapt. In 1996, nadat ik was geboren, besloot mijn vader om zich volledig toe te leggen op het gezinsleven.
Mijn vader heeft altijd gezegd: “Mijn leven is pas begonnen toen mijn zoon werd geboren.” Mijn vader is toen volledig veranderd. Hij leefde met zijn ziel en zaligheid voor zijn gezin. Hij stortte zich 100% op het vaderzijn en niets anders kon hem meer deren. Zijn zoon was zijn alles en hij zag de kans voor mij om te bereiken wat hij zelf nooit kon bereiken.
Zijn wens was om oud te worden in Spanje en ik kreeg de kans om in Spanje te voetballen als keeper. We hebben toen gekeken naar een definitieve verhuizing naar Spanje. Echter, ik zou door het educatieve systeem van Spanje op alle fronten achteruitgaan. Ik zou 3 jaar terug worden geplaatst en mijn toekomstperspectieven, als ik geen profvoetballer zou worden, waren waardeloos.
Mijn vader heeft toen, zoals altijd, in mijn belang besloten en we hebben die droom opgegeven. We zijn in Nederland gebleven en ik ben mij volledig gaan focussen op mijn carrière. 25 jaar lang heeft hij aan mijn zijde gestaan en samen hebben we alles bereikt wat we konden bereiken. Elke titel, elke prestatie en elke prijs heb ik aan hem opgedragen. Hij heeft mij alles geleerd wat hij mij kon leren en daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor.
Ik weet dat Aad nooit bitter was tegenover HC, wel kritisch. Zijn uitspraak was: “HC is net de PTT in 1955.” Wil je iets kwijt over zijn afscheid, de perikelen, bij Holland Casino?
Mijn vader had een enorme liefde voor Holland Casino. Op mijn 18e verjaardag zijn we gelijk samen naar Scheveningen gegaan en heeft hij mij er alles over verteld. Echter, mijn vader was het pertinent oneens met de richting die HC op ging. Volgens hem was het, bijvoorbeeld, een fout om “Amerika naar Nederland te halen”.
“Nederlanders zijn geen Amerikanen en er wordt meer een kermis van gemaakt dan een casino.” Voor mijn vader ging het om de mens en hij zag dat er steeds meer fouten werden gemaakt door de toenmalige leiding. Mijn vader benadrukte dat de bezoeker begrepen moest worden en dat daarop het casino zich moest aanpassen.
Volgens mijn vader ging HC hiermee de mist in. Een mening die ik pas later begreep, maar nu alleen maar kan onderschrijven. Mijn vader was pessimistisch over de toekomst van HC: “Er moest snel iets gaan veranderen of ze zouden failliet gaan.” Hij kreeg volledig gelijk. Desondanks heeft mijn vader altijd met lof over HC gesproken, zelfs tot het einde. Holland Casino was deel van hem geworden en hij is altijd een casinoman gebleven.
Wat wil je verder nog kwijt?
Mijn vader zei altijd dat zijn doel was om “Mensen te laten zijn wie ze willen worden, waardoor ze worden wie ze willen zijn” Mijn vader vond het personeel het allerbelangrijkste en hij wilde altijd weten wat er bij mensen speelde. Ik heb van veel ex-collega’s reacties gehad op zijn overlijden en allemaal benoemden ze deze eigenschap van mijn vader. Ter illustratie heb ik drie reacties uitgekozen.
“Als ik aan jouw vader denk, dan voel ik nog altijd alleen maar warmte. Wat een heerlijk mensenmens. Altijd iedereen op het gemak stellend en in de waarde laten. Aad was een man waar je alleen maar dol op kon zijn.”
“Mooiste herinnering… Ik kwam, verhit van het strand, de kantine binnen om een tussendienst te draaien. Liep ik daar Aad tegen het lijf. Zegt hij “wat is jou gebeurd?” Leg hem uit dat ik van het strand kom en dat mijn vrouw daar nog is. Zegt hij “dan ga je toch terug??? Huh, ja. Ik heb toch teveel mensen. Lekker naar het strand, tot morgen.”
“Wat een geweldige vader had jij en wij een geweldige collega”.
Het maakt mij trots als zoon om te lezen dat mijn vader zo geliefd was bij HC en dat er op zo een warme manier over hem wordt gesproken. Mijn vader was altijd apetrots op mij, maar ik kan alleen maar zeggen dat ik hetzelfde ben op hem. Hij was en is mijn held, mijn idool en mijn voorbeeld.
Mijn dank aan Aad jr:
Misschien kun je er ook samen met je moeder naar kijken, wellicht kan ze nog iets toevoegen over haar kennismaking met Aad en de fijne jaren samen met jou.
We houden contact, ik ben benieuwd!
Alle sterkte bij het afscheid,
André
Het antwoord van Aad jr.:
Dank André voor het willen maken van dit in memoriam van mijn vader bij Holland Casino. Als er één man is aan wie hij dit had toevertrouwd dan was u het. Ik heb zoveel verhalen over u gehoord en mijn vader genoot van zijn contact met u.
Mijn vader was een man die met anderen nooit sprak over zichzelf, maar altijd over zijn vrouw en zijn zoon. Een interview over mij had hij graag met u gemaakt, maar over zichzelf sprak hij zelden. Gelukkig heeft hij al zijn mooiste momenten in zijn HC carrière met mij gedeeld en ik heb geprobeerd deze zoveel mogelijk in mijn antwoorden te verwerken.
Dat u alsnog de kans biedt om hem te eren met uw column vind ik geweldig en ik weet zeker dat hij het fantastisch zou vinden om het te lezen. Als het ook af is, dan ga ik ermee naar zijn graf en zal ik alles aan hem voorlezen.
Nu is het zijn moment om in de spotlight gezet te worden en de aandacht te krijgen die hij verdient.
Hier een eerbetoon aan Aad Sr op Facebook.
Met hartelijke groeten,
Aad jr.
door
