Bijgaand een ingezonden brief van M. van A. Hij vertelt over zijn avontuur dat nog steeds gaande is.
Ons advies, don't try this at home!
In mei 2016 stapte ik in het Bitcoin avontuur. Enkele klasgenoten wezen me op de Bitcoin. Ik had er weleens van gehoord, maar ik begreep er werkelijk niets van. Een paar vrienden hadden er wat geld in gestoken en ik moest bijna dagelijks aanhoren hoeveel winst er wel niet werd gemaakt.
Ik kreeg het gevoel dat ik deze boot niet wilde missen (achteraf noemde men dit FOMO) en vroeg een van mijn vrienden om wat hulp. Ik had mijn vakantiegeld apart gehouden en was voornemens dit allemaal te gaan gebruiken.
Ik weet nog goed het moment te herinneren waarop ik mijn eerste bitcoins kreeg. Ik moest er nog helemaal in komen, want op dat moment was het nog een ‘ver van mijn bed show'. Ik was dan wel in het bezit van dit magische goed, maar ik had geen flauw benul van de werking. Wat ik wel wist, is hoe ik de stand van zaken bij kon houden. Dit was op dat moment de enige kennis die ik had.
De maanden hierna zag ik de koers in rap tempo omhoog schieten. Het gevoel van euforie voelde geweldig. Eindelijk kon ik ook stoer doen met mijn portfolio. Mijn 3 Bitcoins waren een half jaar later ongeveer 1000 dollar meer waard. Hier moest ik normaal gesproken hard voor werken.
Ik kocht diverse munten en ik kon haast niet geloven wat er toen gebeurde. Een van deze munten steeg zo snel dat ik mijn portefeuille door de $10.000 dollar zag gaan. Ik deelde het nieuws met mijn vrienden en we vierden feest.
Op een gegeven moment kon ik enkel nog aan cryptocurrencies denken en alles moest hier dan ook voor wijken. Ik ging niet meer naar school, want ik zag er het nut niet van in. ‘Waarom zou ik studeren, als ik op deze manier snel geld kan verdienen'?
Mijn vrienden stonden er net even anders in en gingen wel braaf naar school. Dit was dan ook te zien in de groei van mijn portefeuille t.o.v. van mijn vrienden. Mijn portefeuille steeg veel sneller. Dit tot ongenoegen van enkele van mijn vrienden. Ik vond het wel best en zonderde me af van deze ‘vrienden'. Ik kon het wel alleen.
Ik bracht mijn dagen door op mijn zolderkamertje en nam soms niet eens de moeite om mezelf aan te kleden, laat staat een douche te nemen. Mijn ouders wisten van niets. Ik liet weten te zijn gestopt met school, omdat ik het niet meer zag zitten. Ik zou op een later moment beginnen met solliciteren, gaf ik mijn ouders te kennen.
Ik wist dat dit nooit zou gebeuren, aangezien het niet meer nodig zou hoeven zijn in de nabije toekomst. Ik was inmiddels alweer maanden verder en mijn portefeuille stond inmiddels boven de $100.000. Ik droomde van een zorgeloze toekomst en trok soms nachten door, zonder ook maar een oog dicht te doen. Ik wilde alle actie op de voet volgen, aangezien de actie dag en nacht doorgaat.
Op sommige momenten pakte dit goed uit en pakte ik zo enkele duizenden dollars extra winst. Het leek me echt voor de wind te gaan en het zou niet meer stuk kunnen, bedacht ik me. De maanden daarna handelde ik in cryptomuntjes en had ik vele verschillende altcoins.
Inmiddels is 2018 begonnen neemt mijn obsessie voor deze munten steeds ergere vormen aan. Ik kwam mijn dagen door, puur op de adrenaline die de stijgingen van mijn portefeuille met zich meebracht. Op sommige momenten voelde ik mezelf een soort van god, een crypto-god in dit geval!
Alleen ik wist dit, want inmiddels leefde ik in een soort isolement. Ook mijn ouders wisten nog steeds van niets. Ik vond dit niet altijd prettig, aangezien ik mijn overwinningen wilde delen met mensen. Ik zocht daarom steeds meer toenadering via enkele fora met andere crypto liefhebbers. Daar voelde ik mij echt thuis en samen vierden we onze winsten.
We stuurden regelmatig updates van onze portefeuilles. Afgelopen kerst kon ik het haast niet geloven: mijn portefeuille steeg tot boven de miljoen. Ik raakte een klein beetje in paniek. Geen idee waarom, maar waarschijnlijk voelde dit als een soort mijlpaal. Begin 2018 steeg het zelfs tot 1,4 miljoen euro!
Halverwege januari kwam daar echter de crash van de cryptocurrencies! Op de diverse fora leek het drukker dan ooit. De euforie van de laatste maanden leek voorbij, want sinds enkele dagen lijkt het sprookje te eindigen. Er zit geen vooruitgang meer in en de afgelopen dagen verloor ik tonnen euro's per uur! Als ik mij bedenk wat ik daar allemaal van kan kopen, raak ik volledig in de stress. Ik blijf steeds langer op bed liggen en ik eet bijna niet meer. Ik kan het niemand vertellen, maar wellicht moet ik dit toch eens gaan doen.
Er staat nog steeds een groot bedrag, wat belachelijk veel is voor een jongen van mijn leeftijd. Verkopen doe ik niet. Stiekem hoop ik op een opleving, maar diep van binnen weet ik dat het over is. Ik had miljonair kunnen, en misschien wel moeten zijn!