Mijn allergrootste wens als kleine jongen was om een echte flipperkast of speelhal te hebben. Net zo eentje als die ik altijd speelde in de amusementshal Hommerson in Scheveningen.
Mijn moeder werd er horendol van en zei tegen mij: als jij één jaar niet snoept krijg jij van mij een flipperkast. Mijn motivatie was zo groot dat ik een flipperkast verkoos boven snoep. En ik met vlag en wimpel deze eindstrijd haalde.
Een jaar later stond er voor een 12 jarige jongen een heuse flipperkast in onze garage. Mijn leven kon niet meer stuk. En al snel kreeg ik heel veel vriendjes over de vloer.
Begin jaren '80 kwamen de mini arcadespelletjes die je gewoon in je hand kon spelen. Bij Dixons kocht ik van mijn gespaarde geld voor 50 gulden mijn allereerste spelletje: ‘Plane & Tank'.
Een nieuwe wereld ging voor mij open en tot op de dag van vandaag ben ik verzot op computerspelletjes. Na dit geweldige spelletje kocht ik een ‘Pac Man' handcomputer voor 99 gulden bij de V&D. En zo creëerde ik langzaam mijn eigen mini arcadehal.
Om geld te verdienen liep ik wekelijks mijn ronde door de wijk met verzonnen spelletjes zoals een loterij (grabbelton met lootjes). Daarmee belde ik bij mensen aan die een paar kwartjes betaalden om mee te spelen.
De Atari 2600 deed zijn intrede en via handige constructies zoals het verkopen van postzegels en knikkers kon ik deze ook aan mijn verzameling toe voegen.
Samen met mijn beste vriend Pascal vermaakten we ons uitstekend in deze nieuwe wereld.
Als kleine jongens hadden we al grote dromen. En het plan om samen een amusementscentrum te beginnen was geboren. We hadden een hoop spelletjes en een gave flipperkast die op 25 cent inworp werkte.
En mijn ouders stelden onze garage beschikbaar waarmee het businessplan in onze ogen helemaal klaar was. We vroegen 10 cent entree. En je kon dan kiezen of je voor een fixed fee van een gulden per uur kon spelen, of gewoon een kwartje wilde betalen voor een spelletje op de flipperkast, of 10 cent per spelletje voor één van de mini arcade games.
De meeste buurtkinderen kregen een gulden zakgeld per week en die zagen we rap in onze zakken verdwijnen waarmee we nieuwe investeringen konden doen.
De hal (garage) draaide op woensdagmiddag en op de zaterdag en onze reputatie snelde al snel een paar straten verder.
Het amusementscentrum kreeg de gave naam ‘De Losbol'. En mijn vriend had er een mooi naambord voor gemaakt. Ook de loterij (bak met lootjes) en een aquarium bak deed zijn intrede.
Hier kon je je geld verdubbelen als je je muntgeld precies in een glaasje kon laten vallen in deze bak met water.
We wilden het groots aanpakken en reden op onze fiets naar de redactie van het plaatselijke suffertje om te vertellen over onze ‘Losbol'. En dat de kinderen uit Loosdrecht hun ding hier konden doen.
Op een of andere manier heeft dit nooit de krant gehaald maar weet wel dat het bestaan van de Losbol niet een heel lang leven had.
Op straat hoorde ik dat de moeders van mijn vriendjes liever niet hadden dat ze nog bij ons over de vloer kwamen. En zo eindigde dit prachtige project helaas een snelle dood.
De jaren later verdiende ik regelmatig geld op braderieën waar ik dit trucje van de loterijen nog kon herhalen. En toen merkte ik al dat de mensen dit soort loten kochten in de hoop iets te winnen.
Er werden eigenlijk geen vragen gesteld over de kans of (on)mogelijkheden die dit businessmodel had. Je ziet het nu aan de loterijen zoals de Vriendenloterij of Postcodeloterij.
En ik kan je zeggen dat mijn eigen loterij een betere kans bood. Het is echt een hele interesse materie waarbij wij als Hollanders bijna allemaal in dit soort initiatieven geloven.
En ik doe er zelf ook vrolijk aan mee elke maand.
Mijn ouders vonden veel goed wat mede kwam doordat mijn moeder in die periode graag Golden Ten speelde. En mijn vader graag op de oude gokkast bij de Jonge Haan in Hilversum.
Ik had het dus niet van een vreemde. En mijn moeder nam mij nog voor mijn tiende mee naar de bingohal in Hilversum. Ik denk dat het in mijn genen zit. En ik zie nu al dat mijn dochter er ook een restje van heeft meegekregen :-)
Gelukkig heb ik het om kunnen zetten in een prachtige meerwaarde in mijn leven. En er eigenlijk al 20 jaar (in)direct mijn werk van kunnen maken.