Kun je het nog herinneren? Die ene keer dat je op de kermis was en zo'n lieve knuffel mee naar huis wilde nemen uit zo'n grijpmachine? Ik in ieder geval wel en ik zal je maar meteen verklappen dat ik altijd naar huis ging zonder knuffel. Toevallig zag ik laatst weer zo'n grijpmachine in een bioscoop en ik kon het natuurlijk niet laten om hem even uit te proberen.
Elke keer als ik op de kermis kwam keek ik wel even in één van de tientallen prijsgrijpers. Juist om te kijken of er een knuffeltje op een goede plek stond. Natuurlijk dacht ik, net als alle andere kinderen, het klusje wel even te klaren, want ja, zo moeilijk is het toch niet?
Ik stopte er een paar gulden in, ik zorgde er voor dat de grijper precies goed stond gepositioneerd en hoppakee daar ging ‘ie! Althans… totdat hij bij het terugkeren naar de open bak weer naar beneden viel, ongelofelijk, zo close! Maar was ik eigenlijk wel zo dichtbij als de grijpmachine mij deed geloven?
Website Vox.com wilde dit ook wel eens weten en heeft onderzoek gedaan naar de techniek van zo'n grijpmachine. En wat blijkt, in de gebruiksaanwijzing van een bekende grijpmachine staat letterlijk: "Beheer je eigen winst. Geef de muntinworpwaarde aan, de gemiddelde waarde van het product en je winstniveau. De grijpmachine zal automatisch berekenen wanneer hij de grijper op volle sterkte zet". Er zit dus een hele berekening achter en dat wist ik niet! Jullie wel?
Stel het kost 50 eurocent om één spel te spelen en de prijs is een knuffelbeer t.w.v. 7 euro. Als de exploitant een winst wil maken van 50% dan moet de grijper gemiddeld 1 op de 21 spelletjes op volle sterkte worden gezet. Alsof dat al niet erg genoeg is: de grijpmachine is ook nog eens zó geprogrammeerd dat het niet te voorspellen is wanneer het 'winnende' spelletje precies voorbij komt.
Je zou in eerste instantie kunnen denken dat na 20 spelletjes zonder prijs, het volgende spelletje wél een prijs kan opleveren. Maar helaas, dat is dus niet zo. Daarnaast moet je, stel dat je een spelletje hebt met een grijper op volle sterkte, ook nog eens zó goed coördineren dat je daadwerkelijk ook een knuffeltje kan grijpen, wat lang niet altijd iedereen lukt.
Daarnaast heb je de zogenoemde 'Dropping skill'. De exploitant kan de grijpmachine zó programmeren dat de klant denkt dat hij bijna heeft gewonnen, maar dat de grijper het knuffeltje toch net weer op het laatste moment laat vallen.
Kortom: het zijn eigenlijk gewoon een soort gokkasten maar dan in een ander jasje.
De vraag of grijpmachines te maken hebben met behendigheid of puur geluk gaat al decennia terug. In de jaren 30 hadden de grijpers in ieder geval weinig te maken met behendigheid. De automaten deden vooral dienst als machines die een hoge winst uitkeerden aan de exploitant.
Pas eind jaren 50 werden grijpmachines gezien als gokmachines en werd het in de Verenigde Staten verboden om de machines te vervoeren naar andere staten. In 1970 werden de wetten wat liberaler en kwamen er nieuwe grijpmachines uit Europa en Azië. Deze werden in de Verenigde Staten neergezet in onder andere speelhallen en winkelcentra.
Men begon de machines toen ‘Skill cranes' te noemen omdat de klant met een joystick zogenaamd meer controle had. De exploitant kan nog steeds zelf bepalen hoeveel de machines precies uitkeren, maar hij moet zich wel houden aan de lokale wetten binnen zijn staat.
Wanneer exploitanten een grijpmachine bijna niks wil laten uitkeren aan prijzen dan is daar weinig aan te doen. De meeste wetten focussen zich namelijk op de waarde van de prijs en niet op de sterkte van de machine.
De staat denkt namelijk dat wanneer je de prijzen hoger maakt, er meer drang komt bij mensen om op de machines te gaan spelen. En als je de prijzen laag houdt het allemaal nog valt te overzien. Vandaar dat je ook veel meer grijpmachines met knuffels ziet staan dan machines met iPhones of iPads. Dan hou ik er nog niet eens rekening mee dat het ook nog eens een stuk moeilijker is om zo'n zwaar apparaat te ‘grijpen' dan een knuffel.
Dat de grijpmachine een wereldwijd fenomeen is en elk kind er van droomt om er iets uit te halen staat buiten kijf. Je komt ze overal ter wereld en in alle soort en maten tegen. Of je nou telefoons, tablets, knuffels of snoepjes kunt winnen, je kunt het zo gek niet bedenken of het kan!
Of het slim is om ze te spelen? Nou, nee, niet echt. Als speler zijnde blijft het een pure gok en weet je uiteindelijk nooit of je iets leuks gaat winnen. Maar ja..... het blijft natuurlijk wel ontzettend leuk :-)
Je mag stellen dat voor het grootst gedeelte een grijpmachine een gokkast is. Wel is het belangrijk om de grijper juist te positioneren zodat bij een ‘harde' grijp ook de prijs omhoog gehaald wordt. Een grijpmachine is gewoon rigged en komt bijna geen vaardigheid bij kijken. De meeste mensen denken dus van wel maar is niet zo!
Belangrijk is om je altijd aan een budget te houden. Een grijpmachine is puur entertainment je kan een prijs(je) winnen maar verwacht dat je altijd verliest. Het verdienmodel is net zoals in het casino. Er gaat meer in dan eruit komt. Belangrijk is om goed te kijken welke prijs er goed voor ligt. Mocht je deze pakken en je krijgt een ‘harde' grijp dan heb je deze prijs ook!
geplaatst in 
