Daar staan ze dan! Geplakt achter het raam, glurend naar de massa mensen die hopende zijn op die ene onetimer. De etalage gokker is nieuwsgierig en wil wel, maar durft nog niet goed. En dat is jammer, vind ik, want een stukje entertainment ligt binnen handbereik.
Het liefst sturen ze hun kinderen door de deur het casino in, om ze vervolgens terug te “moeten” halen. Ik hoor ze zeggen tegen de kinderen dat gokken toch echt voor grote mensen is. Ondertussen hebben ze even mogen snuiven van alles wat er gebeurt in het casino. Ze krijgen een knipoog van me en ik vertel de kinderen dat het voor grote mensen is.
De etalage-gokker vind het schijnbaar eng om naar binnen te stappen. Er heerst helaas een taboe op het spelletje. En dat hoeft helemaal niet. En nee, er zitten echt geen kwijlende, rare, geldgeile, enge mensen in het casino. Nee, jan en alleman komt in het casino. Gewoon, omdat het leuk is, omdat ze even een babbeltje kunnen maken, of om even hun gedachten te verzetten.
De etalage-gokkers worden dikwijls door mij naar binnen geroepen. Ik geef daarbij aan dat ze rustig even mogen kijken. Verbaast zie je ze rondkijken en over de schouder van de “gokkende” medemens, kijken ze mee. Ik loop er even naartoe en vraag wat ze er van vinden. Vaker krijg ik het antwoord dat ze geen “gokkers” zijn. Waarop ik aangeef dat dat ook niet nodig is. Ik leg uit hoe het concept werkt. Ik kijk ze aan en hoor ze denken. Gratis consumpties? Gratis entree, alles is gratis? Nog voor ze het kunnen zeggen, knik ik, en geef daarbij aan dat het echt zo is.
Ik bied ze een “gratis” kop koffie aan en vertel verder over de werking van ons systeem, de puntentelling. Ondertussen staat de koffie te pruttelen en roept een gast ook om een bakkie. Ik laat, de inmiddels, van de eerste schrik bekomen, etalage gokker, de eerste informatie verwerken. Breng eerst even het bakkie naar mijn gast toe. Teruggekomen ga ik verder met mijn uitleg en krijg ik de vraag of die 10000 punten wel echt zijn. Ze hebben het over een gast die verderop een spelletje speelt. Ik knik en geef aan dat dit 2000 EURO betreft. Wauw, hoor ik ze zeggen. Die gokker heeft wel zijn dag. De gasten er omheen horen het, waarop er ene aangeeft dat hij het er waarschijnlijk ook wel in heeft gestopt. Verbaast kijken ze elkaar aan.
Na mijn uitleg en enthousiasme over het spelletje kijken ze elkaar aan. Zullen we het eens proberen? Ik juich van binnen! De etalage-gokker is geen etalage-gokker meer en heeft voor zichzelf de stap genomen. Ik begeleid ze naar de kassa en wissel wat muntjes voor ze. Terug bij de speelautomaat geef ik gedurende het spelletje op de roulette wat uitleg. Ze winnen een spelletje op rood en sprokkelen hun eerste kleine winsten binnen. Het enthousiasme van deze mensen is heerlijk om te aanschouwen. Ze genieten duidelijk en ik laat de gokker even hun spelletje spelen.
Even later kom ik terug en vraag ze of ik het geldtransport al moet bellen. Lachend kijken ze elkaar aan. Ze vertellen mij dat ze het eigenlijk best leuk vinden. Ondertussen hoor ik de buurman zeggen, dat ze snel in moeten zetten, aangezien de tijd voorbij is. Ze hebben reeds contact gemaakt met die “enge” gokkers aan de andere kant van de tafel. Samen bespreken ze de roulette strategie.
Een aantal uren gaan voorbij en de ex-etalage-gokkers vermaken zich duidelijk. Ondertussen leggen ze de nieuw binnengekomen etalage-gokkers, het spelletje uit. Ze vertellen elkaar dat ze geen gokkers zijn, maar dat dit toch wel heel vermakelijk is. De jackpot valt ondertussen op één van de automaten. Verschrikt kijken ze mij aan.
Wat is er aan de hand, vragen ze mij? Ik geef aan dat de jackpot zojuist is gevallen op één van de automaten. Ik wijs vervolgens naar de man, die even hiervoor 10000 punten op zijn automaat had staan. De puntenteller stond inmiddels op een kleine 500. Hij kreeg de jackpot van 1700 EURO. Hiermee had hij zijn weggespeelde punten weer een beetje terug. Ik kreeg de vraag of deze jackpot zomaar kon vallen. Ik gaf aan dat dit iedere willekeurige automaat waarop gespeeld, kon betreffen. Met grote ogen keken ze mij aan…
De klok sloeg 2.00 en het was tijd om te sluiten. De gasten verlieten het casino en zo ook onze nieuwe gasten. Ze schrokken van het feit dat het al zo laat was. Uiteraard moest ik daar iets over zeggen. Je kunt wel raden wat…Ik wenste ze een fijne nachtrust en ze gaven aan zeker nog een keer terug te komen.