Lady Diamond blogt: use your voice
Lady Diamond blogt over de dingen die haar bezighouden. Vandaag over ongewenste intimiteiten.
geplaatst in 
Lady Diamond blogt over de dingen die haar bezighouden. Vandaag over ongewenste intimiteiten.
Er is afgelopen weken veel te doen geweest omtrent de talentenshow “the Voice”.
Terwijl ik dit schrijf luister ik het Youtube progamma “BOOS” van Tim Hofman terug.
Mannen, met een grote machtspositie binnen het programma, die jonge en soms zelf minderjarige meisjes zouden hebben misbruikt, hebben aangerand of zelfs hebben verkracht (seks tegen je zin is namelijk verkrachting).
Jonge meiden die grote ambities hebben, onder flinke druk staan en enorm opkijken tegen de mensen/mannen die machtsposities binnen het programma hebben. Het perfecte recept voor mannen/mensen zonder moraal besef en een te hoog libido.
John de Mol zegt vervolgens in het interview met Tim Hofman: “We moeten kijken hoe de vrouwen zover krijgen om er wat van te zeggen of hiermee naar buiten te komen.” Er zit zeker een kern van waarheid in zijn stelling, maar helaas is dit makkelijker gezegd dan gedaan.
Je kunt in je bedrijf nog zulke mooie protocollen of richtlijnen hiervoor hebben, maar in de praktijk werkt het toch anders helaas. Weet je waarom? Omdat iedereen anders is. Niet iedere man of vrouw is even goedgebekt of zelfverzekerd om duidelijk zijn of haar grenzen aan te geven.
Daarnaast is ook iedere situatie anders, waardoor dit een heel moeilijk onderwerp wordt. Heeft een man foute bedoelingen? Is een vrouw te naïef door alleen met een man mee te gaan? Bij wie leg je de schuld als er ongewenste intimiteiten plaatsvinden?
Er zijn zoveel factoren die meespelen. Ik als vrouw heb helaas ook vaak in deze situaties gezeten en achteraf gaf ik mijzelf de schuld - “ik ben daar alleen heen gegaan” of “ik heb niet duidelijk genoeg nee gezegd”.
Daarom komen er zoveel mensen mee weg. De slachtoffers zijn geneigd om de schuld bij zichzelf neer te leggen, terwijl ze in die situatie worden gebracht en op dat moment zo klein worden gemaakt dat ze niet kunnen reageren zoals ze achteraf zo graag gewild hadden. Door de schaamte zwijgen we dan.
“Hij maakt maar een grapje” of “overdrijf ik nu?”, zijn dan gedachtes die door je hoofd spoken. Ik geef mijn dochter daarom altijd de tip mee “luister naar je onderbuikgevoel, dat zit altijd goed”. Als je ook maar iets ongemakkelijk voelt, geef aan dat er iets niet goed zit.
En ja, dan is het de kunst om dit uit te spreken of jezelf naar een plek te begeven waar je veilig bent. Of beter nog, vooraf voorkomen dat je in zo’n situatie terecht komt. Maar dit betekent dus dat je bij voorbaat al iedere man als potentieel gevaar moet behandelen.
En nee, zeker heeft niet iedere man verkeerde bedoelingen, maar sommigen reageren dan aangevallen of beledigd als je zegt dat je een vriendin of je moeder meeneemt naar de fotoshoot. “Denk je soms dat ik wat van je wil?” of “wat denk je wel niet van me?” krijg je dan als 16-jarig meisje naar je hoofd, puur omdat je voorzichtig wilt zijn.
Of je bent arrogant of chagrijnig omdat je niet je nummer wilt afgeven of een complimentje “dat je er lekker uitziet” in ontvangst wilt nemen. “Bedankt of nee dank je” en wegwezen.
Hierdoor wordt de drempel nog hoger om er iets van te zeggen. Want stel je voor dat diegene in kwestie inderdaad geen verkeerde bedoelingen heeft, dan zet je diegene en jezelf voor schut en wordt de sfeer erg ongemakkelijk. Dus wanneer trek je je mond open?
Helaas leven we in een wereld waarin je als vrouw voorzorgsmaatregelen moet nemen, om jezelf te beschermen tegen “vervelende situaties”. In het donker niet alleen over straat. In de kroeg opletten dat er niks in je drankje wordt gestopt. Terughoudend naar vreemde mannen zijn, omdat je anders de indruk kunt weken open te staan voor andere dingen.
En zelfs dan voorkom je niet alles. Want je hebt ook nog een groep mensen die sowieso een steekje los in de bovenkamer hebben en je op klaarlichte dag, terwijl je achter de kinderwagen loopt, bij je borst grijpt.
Voordat me dit gebeurde riep ik altijd stoer dat ik zo’n aanrander een flinke optater zou geven, maar in plaats daarvan stond ik aan de grond genageld. Pas toen de man een paar honderd meter verder was, kwam ik bij zinnen en heb ik de viespeuk verschillende verwensingen naar zijn hoofd gesmeten, terwijl ik met trillende handjes de politie belde. Deze was al in de buurt, aangezien hij net daarvoor twee andere scholieren in het kruis had betast.
Dit is natuurlijk een extreem voorbeeld, maar helaas niet het enige voorbeeld dat ik je uit mijn persoonlijke ervaringen kan vertellen. Ik kan er een boek over volschrijven en ik ben niet de type die het opzoekt of uitlokt. Tegenovergesteld juist als je me leert kennen.
Hoe kan het dan dat het toch zo vaak gebeurt? Ik verbaas me hierover, omdat ik beredeneer vanuit mijzelf en mijn eigen denkwijze. Net zoals ik het totaal niet vind kunnen dat mensen hun troep op straat gooien. Toch gebeurt dat ook heel vaak.
Dus als ik iets geleerd heb in dit leven, is het wel dat er heel veel mensen zijn die anders denken dan jij of ik en er andere normen en waarden op nahouden.
Ik had het er laatst met mijn moeder over en toen zei ik: “het is een liefdesverhaal als er wederzijds dezelfde intenties zijn, maar het is ongewenst als één van de twee niks van de ander moet weten”.
Losstaand van het feit dat je minderjarige meisjes sowieso met rust moet laten en er mensen met steekjes los rondlopen.
Door mijn (horeca)ervaringen heb ik een redelijke muur om mij heen gebouwd die ik behoorlijk snel optrek, zodra ik het gevoel krijg dat er over mijn grenzen wordt gegaan. Zonder dat ik daar de ander mee kwets. Want stel je voor... dat ik de man een ongemakkelijk gevoel geef, omdat hij mij een ongemakkelijk gevoel geeft. De wereld op zijn kop.
Gelukkig heb ik ondertussen redelijk wat mensenkennis opgebouwd en weet ik wanneer een opmerking grappig is bedoeld of dat ik met een snauw moet terug reageren. Want zoals eerder gezegd heeft niet iedere man of vrouw met een vieze mop of opmerking de intentie om onzedelijke handelingen op jou te verrichten.
Maar alsnog betrap ik mijzelf er zo nu en dan op dan ik over mijn grenzen heen laat gaan en mezelf dan toespreek met de woorden “stel je niet zo aan” of “eigen schuld, ik ging in het begin ook mee met het grapje”.
Soms word je gewoon overvallen of overrompeld door iemand met de verkeerde intentie, omdat je er niet vanuit wilt gaan dat er intenties zijn waar jij je ongemakkelijk bij voelt.
En dan ben ik een volwassen vrouw van bijna 35, die al het nodige heeft meegemaakt, met een gezond portie zelfvertrouwen en niet snel meer onder de indruk van mensen met macht.
Dan zijn die jonge meiden bij “the Voice” toch weerloos in de handen van dat soort mannen. Wat moet er dan gebeuren om dit soort misbruiken te voorkomen? En net zoals bij veel de meeste maatregelen, worden dan ook meteen de mensen gestraft die er niks mee te maken hebben.
Gevalletje van; de rotte appels verpesten het weer voor de rest.
Gelukkig, in dit geval zijn er een paar meiden die hun stem toch gebruiken om te praten. Om te laten weten dat dit niet normaal is en daarbij geven ze andere meiden en vrouwen die het zelf niet durven, ook een stem. En daarbij zijn er gelukkig ook mannen die ook niet zwijgen en voor dit soort slachtoffers opkomen.
Daar juich ik voor. Ik juich ook voor mannen die hun vrienden aanspreken om een meisje met rust te laten, ik juich ook voor mannen die meefietsen met hun vriendinnen, zodat ze veilig thuiskomen. Ik juich voor mannen die een groter inlevingsvermogen hebben dan een ego. En ik juich voor mensen met een gezond moraalbesef.
Meer van deze mensen graag, dan wordt de wereld een stuk mooier en veiliger.
