Zandvoort, Valkenburg en Scheveningen openden vrij snel na elkaar, met de bekende perikelen en kinderziekten van een wankele peuter.
In de beschreven beleving mijnerzijds hoop ik een beeld te schetsen van de spetterende ambitie, de dagelijkse praktijk van excessen in de speelzaal, maar vooral ook mijn wens destijds om alle ervaring te combineren tot een standaard.
Hoofd Personeelszaken Joh. Jansen had daar wel oren naar. Toenmalig Hoofd Speltechniek Stefan Horstenegg was blij met het initiatief. We startten met het beschrijven van alle procedures en handelingen, en een standaard was geboren.
Er moesten zo spoedig mogelijk Nederlandse leidinggevenden komen. Een uitdaging voor mij om een trainingsprogramma te ontwikkelen dat jonge mensen moest helpen om te gaan met de dagelijkse praktijk van medewerkers aansturen, conflict hanteren en organiseren.
Dit trainingsprogramma schreef ik, en samen met Jon Foster voerden we het uit. We gebruikten de training tevens om al het speltechnische personeel op één lijn te krijgen. De syllabus die ik maakte was een 80 pagina dik boekwerk. Een zekere Rinck Soeters, indertijd met z’n bureau gevraagd om te zien wat de opleidingsbehoeften waren bij de nog jonge casino-organisatie, vroeg me of hij de syllabus ‘mocht lezen’.
Geen bezwaar, waarom niet, we dienden immers hetzelfde doel?
André over het antwoord op de vraag of het bureau zijn syllabus mocht lezen.
Inmiddels verving Joop Kroes Algemeen Directeur Nico de Rooij en die kreeg deze kwestie op z’n boterham. Er moesten grote veranderingen worden doorgevoerd om toekomstige fraudes te voorkomen. Er kwamen camera’s, speciale observanten werden getraind. Beveiligers kregen een opleiding tot croupier en de administratieve systemen werden herzien.
Lees meer over mijn ervaringen met fraude in het casino.
Al die tijd was ik actief in de opleidingen. Het opleidingscentrum bevond zich aan de Scheveningse boulevard, onder de terrassen van het Kurhaus. We ontwikkelden nieuwe methoden, met gebruik van video werd de ‘performance’ van croupiers ‘ge-fine-tuned’, met behulp van de computer werden croupiers getraind snel te leren rekenen.
Stel je voor, het was 1980; computers als ‘Commodore’ bestonden uit een beeldscherm en een soort cassetterecorder, waarop per cassette zómaar een hoeveelheid van 65.000 bytes stond! Collega Koos Henken maakte een programma, en al snel bleek dat door onze innovaties de opleidingstijd voor een croupier kon worden teruggebracht van 6 maanden naar 3.
Eerder noemde ik het verloop bij het leidinggevende personeel; velen waren betrapt, ontslagen en vervolgd.
En dus moesten de ‘verdwenen’ leidinggevende worden vervangen, en wel z.s.m.!
Echter, de ‘ouderwetse’ manier waarop men van croupier souschef en chef werd was achterhaald; na voldoende jaren was die stap ‘logisch’. Van de zich in die jaren ontwikkelende wetenschap die we ‘managementmethoden’ noemden leerden we dat een manier om leidinggevenden te kiezen beter kon.
Eerst vaststellen wat de criteria van de functie zijn, vervolgens gaan ‘meten’ voor geschiktheid bij de kandidaten. Na een gedegen training een stage, evaluatie en jaarlijkse bijsturing.
Over de nieuwe manier van kiezen van leidinggevenden
Járen later, in de jaren ’90, kwamen de ervaren leidinggevenden een paar keer per jaar bijeen om de nieuwste ontwikkelingen in bedrijfsvoering, management enz. aan te scherpen. Inmiddels had een bureau de dure opleidingen voor Holland Casino ter hand genomen, en zoals gezegd kwamen een paar keer per jaar een dag of 3 bijeen.
Stel je voor: duur hotel, allemaal slapen en eten, en trainingen, rollenspelen enz. De methoden stonden in een syllabus. Rinck Soeters presenteert ons een boekwerkje. Tikt een collega (Richard Gonzales) me aan: “André, ik kén die syllabus!” Tja, ‘het bureau’ was het copyright even vergeten. Letterlijk gekopieerd zonder bronvermelding!
(Maar nog altijd actueel na bijna 15 jaar!)