Is dat niet één van de mooiste dingen die je kunt doen? Een paar weken geleden schreef ik over de zegeningen van de ‘socials’ zoals de ware kenners de sociale media inmiddels noemen. Uiteraard met alle negatieve effecten van dien, maar gelukkig ruimschoots met een positieve bedoeling gebruikt.
Toen dit fenomeen om zich heen begon te grijpen in dit millenium woonde ik in Roemenië, en met m’n NOKIA mobieltje aan m’n monitor geplakt had ik via m’n provider in Nederland toch internet. En kon in het dorpje waar we toen woonden ‘op internet’.
Pas na terugkeer naar Nederland startte iets nieuws, ik maakte graag filmpjes van m’n voetballende zoontje, (net als mijn vader had gedaan van z’n 3 fietsende zoons) en bekeek ze nog ‘s. Tot iemand me vroeg of hij een kopie van de door mij geschoten videobeelden mocht hebben. Toen voel m’n oog op iets nieuws: het heette ‘youtube’.. Inmiddels weten we wat dat is, maar toen bijna niemand!
Ik deelde de filmpjes op YouTube, en duizenden genoten van de beelden. Uiteraard filmde ik óók de goals en feestjes van de tegenstanders, zie: https://www.youtube.com/user/AndreJansenJr Voor iedere wedstrijd kwamen er ouders naar me toe en vroegen of ik weer zou filmen; altijd een genoegen om dan ook van de kleine vedetten te horen dat ze hun eigen goal hadden terug gezien.
M’n vader filmde ons in super 8, en was zuinig op z’n 7 gulden kostende filmpje. Korte shots van snel voorbijfietsende zonen was het resultaat. We waren alle drie goed, zie ook eerdere columns daarover. Maar de filmpjes, het projectiescherm en de projector wisselden nogal eens van domicilie, en ja hoor, de zak met filmpjes raakte bij het huisvuil en verdween voor altijd.. ‘Dát zal me niet weer gebeuren’, dacht ik, blij als ik was met YouTube.
Op een dag in 2010 had ik samen met zoonlief afgesproken met een ‘fan’ van de filmpjes uit Koeweit, die ook met zoonlief van 10 graag naar de ArenA wilde. Ik was er nog nooit geweest, maar dit was een mooie gelegenheid. Toen we in de rij stonden te wachten, liep een oude bekende langs, de beroemde oud wielrenner Ab Geldermans met z’n vrouw. “Ha, Ab, hoe gaat ‘t?” hij moest even denken, maar reageerde met “Ja, natuurlijk, André!” Hij bood aan om met zoonlief op z’n gereserveerde VIP plaatsen te komen zitten, hij had er 4, zijn zoon en schoondochter waren niet mee. Gesproken met onze Koeweitse vrienden, die het prima vonden zo. Op deze wijze ‘Ajax-Groningen’ gezien, zoonlief en ik voor ’t eerst in een voetbalstadion. Wát een sfeer! Uiteraard hadden Ab Geldermans en ik het de hele tijd over wielrennen, hij vertelde me nooit beelden te hebben gezien van z’n overwinning in Luik-Bastenaken-Luik in 1960. .. Enfin, de voetbalwedstrijd eindigde, we bedankten het echtpaar en trokken huiswaarts.
De dagen na dit onvergetelijke gebeuren zocht ik contact met ‘beeld en geluid’ en vroeg om beelden van genoemde wedstrijd in 1960. En ja hoor, na een week of twee kreeg ik een DVD opgestuurd. Na editing plaatste ik de video op YouTube, zodat iedereen die dat wilde de mooie beelden alsnog kon zien, inclusief Ab Geldermans.
Later creëerde ik een Facebook groep, waar foto’s, krantenstukken, films en anekdotes met elkaar worden uitgewisseld. Nu genieten daar dagelijks tienduizenden van, net als van ‘Casino Collega’s’ en nog 20 groepen en pages die ik initieerde en beheer. Allemaal om anderen een plezier te doen. Over het Ab Geldermans verhaal schreef Fred Segaar: https://www.nhnieuws.nl/nieuws/266241/wielerheld-ab-geldermans-door-uniek-filmpje-weer-uit-de-vergetelheid
En zo doe ik dagelijks duizenden mensen een plezier op: https://www.facebook.com/groups/wielrennenANEKDOTES
Na jaren in Roemenië te hebben geleefd genoten we van de grote vooruitgang in kwaliteit op velerlei gebied die we in Nederland nu eenmaal hebben verworven. Teveel om op te noemen, vooral gezien het feit dat we leefden in een klein dorpje op het platteland, zonder stromend water, riool, gas of telefoon.
Mensen die me kennen weten dat ik graag het goede, het mooie en het succesvolle belicht, eerder dan mopper over het kwade, het lelijke en het falende. Vandaar m’n initiatief voor: https://www.facebook.com/groups/BeautifulNederland
Dieren en bomen
Gelijkgestemden posten en genieten ook van andere richtingen, zoals https://www.facebook.com/groups/DIERENBEELDEN en
Sinds 1976 CASINO, de besloten groep ‘Casino Collega’s’ sinds 2012
Vele anekdotes, foto’s en verhalen diepte ik al op uit m’n geheugen, om te delen met oud collega’s uit de branche; reden dat OneTime m’n medewerking vroeg.
Er is echter één moment dat bij mij verreweg de kroon spant, het Europees Kampioenschap wielrennen voor casinomedewerkers. Dat werd voor ’t eerst gehouden in 1984, en de Europese casino’s troffen elkaar in Campione d’Italia, een Italiaanse enclave aan het meer van Lugano in Zwitserland, met een prachtig casino. Ik deed al jaren niet meer aan wedstrijdwielrennen, maar met een groepje collega’s uit casino Scheveningen togen we nog wel eens gezamenlijk op de racefiets de duinen in. Op dit kampioenschap werd ik 4e, en prijsde me gelukkig dat het kampioenschap het volgend jaar in Nederland zou plaatsvinden. In Campione maakte ontvangst, échte glamour en gala, alsmede natuurlijk casinobezoek grote indruk. Volgend jaar Valkenburg!
Ik bereidde me een jaar lang voor, trainde met profs in Spanje, reed wedstrijden (met oud-renners) in Amsterdam ‘op Sloten’, trainde dagelijks 3-4 uur, dus stond ‘klaar’..
Valkenburg, met de Cauberg dé plaats waar wielrennen bijna geboren was, duizenden mensen langs de route, gestart door Peter Post; de wedstrijd.. Al in de eerste ronde over de Cauberg ‘weg’ met de Duitse renner Ehreiser (casino Baden-Baden), winnaar van vorig jaar in Campione. Sprint met 2 en ik won!
Er bestaat video hiervan, ik zou 't zó graag nog 's zien (en delen met mijn wielervrienden)
Wie doet mij een plezier?