Het doel van de Nederlandse kansspelwetgeving is duidelijk omschreven: preventie van kansspelproblematiek. Het doel van het Centrum voor Verantwoord Spelen is al even duidelijk: recreatieve spelers recreatief houden. En voorkomen dat zij geleidelijk aan steeds meer opschuiven richting risicospeler.
Maar hoe mooi deze doelen ook zijn, de realiteit is dit: de lijn tussen recreatief en risico is dun. Door de jaren heen heb ik honderden spelers gezien die zeven of acht van de tien avonden zichzelf prima in de hand hadden. Maar op twee of drie van deze tien avonden net even iets minder. En laten dat nu net de avonden zijn dat die spelers net iets minder vrolijk waren, net iets vermoeider. Of dat het hen in het spel financieel iets meer dan normaal tegen zat.
Op dit soort momenten zijn recreatieve spelers vaak geen recreatieve spelers meer! Ze zijn dan extra vatbaar voor het nemen van meer risico. Bijvoorbeeld voor het spelen van langere sessies dan ze normaal doen. Of dan wat ‘verantwoord’ wordt geacht. Of, ze gaan tóch doen wat ze normaal gesproken niet doen: geld proberen terug te winnen door de inzetten te verhogen.
Ik heb zo’n tien jaar lang vrijwel iedere dag of avond in casino’s doorgebracht. Strikt recreatieve spelers waren daar bepaald niet in de meerderheid. De overgrote meerderheid van wat werd gezien als recreatieve spelers waren recreatieve spelers die toch wel een beetje aanschuurden tegen risicospelers. Spelers die zo nu en dan best wat moeite hadden met het houden van controle en die soms een beetje ‘door het ijs zakten’.
Neem opperbaas van dit forum Armijn, iemand met wie ik jarenlang heb gespeeld en die ondanks zijn hoge frequentie van spelen bij uitstek een recreatieve speler was. Zelfs deze zelfbenoemde Great One heeft op één van onze recente expertmeetings aangegeven dat ook hij weleens de grens naar risicospeler heeft overgestoken.
Laat staan hoe dit is voor spelers die net iets minder stabiel zijn dan Armijn! Of, voor spelers die net iets minder inzicht hebben dan hij in de verdienmodellen van casino’s. Dan wel in de winstkansen bij de verschillende spelen.
Sterker: het is één van de hoofdredenen waarom ik mij ben gaan inzetten voor het Centrum voor Verantwoord Spelen. Er willen zijn voor juist de groep spelers voor wie verslavingszorg een brug te ver is. Maar die wél graag wat laagdrempelige hulp of advies zouden willen. Dit om te voorkomen dat ze door spelen in de problemen zouden kunnen komen.
De officiële cijfers* voor Nederland geven aan: bijna 8.5 miljoen recreatieve spelers, bijna 100.000 risicospelers, bijna 80.000 probleemspelers. De realiteit is dat de grenzen tussen deze drie in de praktijk maar moeilijk zijn te trekken. En, dat ieder van deze groepen gelijke aandacht verdienen. Dit om te voorkomen dat spelers geleidelijk afzakken in een niet gewenste richting.
*Bron: Rapport Modernisering Kansspelbeleid 2016 (Intraval); schatting aantal recreatieve spelers 8.435.000, risicospelers 95.700, probleemspelers 79.000
geplaatst in 
