Eerder schreef ik over de periode waarin ik werkte als reisleider voor Neckermann und Reisen Duitsland, men had graag Nederlanders, die hadden zo’n aardig ‘Rudi Carrell’ accent, dat vonden Duitsers grappig. Omdat ik goed Frans sprak, werd ik uitgezonden naar Tunesië. Hotel Dar Jerba had 2500 bedden, waarvan 1000 gereserveerd voor Neckermann. Wekelijks nieuwe arrivals en vertrekken, met 5-6 bussen richting vliegveld. Op de terugweg maakten we (op mijn initiatief) een klein ommetje met de bussen langs de tapijtknoperij van Hedi Hadji, waar men tapijt kon bestellen, met eigen naam in Arabische letters! (op vertoon van mijn kaartje kreeg men 10% korting, het tapijt werd franco geleverd). U begrijpt dat ik regelmatig bij Hedi Hadji langs ging om m’n commissie op te halen.
We organiseerden excursies naar de ‘Chott-El-Djerid’, de Tunesische woestijn, met bezoek aan een Oase, pottenbakkers, ondergrondse holenwoningen en markt. ’s Avonds regelmatig de ‘Keizersmaaltijd’ met 100 man aan lange tafels, buikdans, slangenbezweerder en degenslikker, soms zelfs met vlammeneter!
